بررسي نشانه شناختي بازنمود احساس امنيت در سينماي ايران در سه دهه 60 ,70, 80

Reviewing Semiotic Redisplay of Security Feeling in Iranʹʹs Cinema in Three Decades: 1970s-1980s-1990s

با توجه به حضور پررنگ رسان هها در هزاره سوم ، سازمان نيروي انتظامي كه مجري برقراري امنيت در جامعه م يباشد؛ نبايد از ابزارهاي فرهن گساز و موثر در پيشبرد اهدافش غافل شود. اين روند رو به توسعه سينما يك هنر رسانه به جد تاثير گذار م يباشدو دقت در نوع استفاده از آن م يتواند آثار ضمني و غير مستقيم مهمي در جامعه ايجاد نمايد. اين تحقيق كمك م ينمايد تا با شناخت دقيقتر عناصر مهم در بازنمود احساس امنيت در سينما به عنوان رسان ه- هنر، بازنمود احساس امنيت در سينماي مخاطب جامع همان با دقت بيشتري مطالعه وپيگيري شود. از سوي ديگر نيز در اين تحقيق بازنمود اين احساس امنيت در سه ده هي گذشته نيز مورد بررسي قرار گرفته و نتايج عدم توجه به اين عناصر را بيشتر روشن ساخته است. در اين تحقيق پژوهشگر تعداد 10 فيلم از سه دهه شصت، هفتاد و هشتاد بعد از انقلاب را انتخاب تا با چارچوب نظري انتخاب شده و روش پژوهشي نشان هشناختي مورد نظر، پژوهش را به انجام رسانده است. روش پژوهش از نوع كيفي و با استفاده از نشانه شناسي است. نتايج تحقيق حاكي از آنست كه اغلب فيل مهاي ساخته و اكران شده در ده ه شصت در راستاي ايجاد و پايدا رسازي احساس امنيت ظاهر شد هاند. به اين معنا كه فيل مساز تلاش نموده تا مسيل هاي از مسايل اجتماع را انتخاب كرده و با استفاده از رمزگان فني و اجتماعي و حتي ايديولوژيك فيلم، بگون هاي آن را طرح و استفاده كند تا فضاي امن ذهني در مخاطب بازنمود يابد.با قدم گذاشتن در دهه 70 ، فيل مها رفته رفته از مضامين و ت مهاي حساس اما با رويكرد آسي بهاي اجتماعي استفاده كرد هاند. بطور يكه سطح بازنمود ناامني عيني و ذهني در فيل مها بخصوص در نيمه دوم دهه هفتاد روبه فزوني يافته و با باز شدن فضا براي طرح مباحث ممنوعه در رسان هها ، فضاي فيل مها نيز از اين تغيير مستثني نمانده اند. در ادام ه نيم ه دوم ده ه هفتاد و اوايل ده ه هشتاد با خلق آثاري چون س گكشي، خان هاي روي آب، آواز قو، زندان زنان، ديوان ه از قفس پريد، كاغذ بي خط، چهارشنب هسوري، دويل، ميم مثل مادر، درباره الي و ... همين روند نقد تلخ اجتماعي ادامه پيدا كرده است. اين رويه تا انتهاي اين دهه نيز برجامانده و رفع محدودي تها براي خلق اي نچنين فيل مهايي البته با سوژ ههاي شادتر و نوتر كه برآمده از آسي بهاي جديد جامع ه آن سا لها باشد با روي كار آمدن دولت نهم روبه فزوني نهاده است.

Given the active presence of media in the third millennium, NAJA as the body in charge of establishment of security in the society should not disregard these culture making and effective tools in advancing their goals. The developing trend of cinema as an artistic media may have significant impact, and its deliberate consideration may leave important implicit and indirect impacts on the society. The present research aims at more precise cognition of important elements in redisplaying security feeling in the cinema as media-art, and studying and following up the redisplay of security feeling more precisely. On the other hand, the research reviews the redisplay of security feeling over the three last decades, and has made clearer the results of disregarding these elements. The researcher has chosen 10 movies from three decades (1970s-1980s-1990s) post revolution to conduct the research through using a theoretical framework, and semiotic research method. The research is of quantitative type and semiotic method is used in it. The results of the research indicate that majority of the movies produced and displayed in 1970s were in line with establishing and stabilizing security feeling. In other words, the director has tried to choose one of the problems in the society andthrough using technical, social and even and ideological codes has managed to raise the problem in such a way to redisplay a safe mental image in the spectatorʹs mind. In 1980s, the movies gradually started using sensitive themes; however, they had tendency toward social problems. In this way in the late 1980s, the rate ofobjective and subjective insecurity gradually increased in the movies, and in line with freedom to deal with taboos in the media, conditions for the movies were not exception to the rule. In the late 1980s and early 1990s in movies including Dog killing, a House on the Water, Swanʹs Song, Womenʹs Prison, A Mad Man Escaped from Cage, Blank Paper, Charshanbe Souri, Duel, M like Mother, About Eli,… the bitter trend of social criticism has continued. The aforesaid trend has continued up to the current decade and removal of limitations for creating such movies, of course the number of movies with happier and newer themes originated from the new bottlenecks of the society is growing gradually and is expected to increase due to the policies of the ninth government.