تحليل جامعه شناختي الگوهاي فرزندپروري و تاثير آن در پيشگيري از وقوع جرم (مورد مطالعه: مددجويان زندان زاهدان)

Sociological Analysis of Child Bearing Paradigms and its Impact on Crime Prevention (Case Study: help seekers in Zahedan Prison)

خانواده اولين محيط تربيتي رشد كودك است و با اينكه در طول زمان بسياري از كاركردهاي خود را به نهادهاي مختلف اجتماعي محول نموده اما هيچ نهادي تا كنون نتوانسته است مهم‌ترين كاركرد‌هاي آن را به طور كامل عهده دار شود. هدف اين تحقيق شناسايي ساختارو الگوهاي روابطي خانواده‌هاي زندانيان زندان زاهدان است. محققان بر اين باورند كه الگوهاي روابطي والدين و فرزندان در ساختار خانواده، عاملي موثر در گرايش به بزهكاري اجتماعي مي‌باشد. هدف، شناسايي نقش كيفيت پيوند‌ها و ساختارخانوادگي، نظارت والدين، تاثيرات والد - همسالان به عنوان متغير‌هاي موثر در پيشگيري اوليه از ارتكاب بزهكاري است. پژوهش به صورت پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه استاندارد، همراه با مصاحبه انجام شده است. جامعه آماري، زندانيان زندان زاهدان مي‌باشد كه با استفاده از جدول مورگان 341 نفر به عنوان نمونه و با روش نمونه گيري طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. به طور عمده از نظريه‌هاي كنترل اجتماعي، شيوه‌هاي فرزند پروري و الگوي كويرنر و فيتز پاتريك استفاده شده است. يافته‌هاي اين پ‍‍ژوهش نشان ميدهدكه 40 درصد مجرمان متعلق به خانواده‌هايي با الگوي مساحمه گر يا بي توجه و 34 درصد آن‌ها به الگوي والدين مستبد تعلق داشته‌اند. كمبود محبت ازطرف والدين، رانده شدن و طرد از خانواده، تحقير و سرزنش والدين و الگوهاي اشتغال و ميزان درآمد ماهيانه ارتباط مستقيم و معني داري با گرايش به ارتكاب جرم در بين مددجويان زندان زاهدان داشته است. نتايج نشان داد اختلال در كاردكردهاي خانواده از قبيل اعتياد والدين، ضعف هم حضوري والدين، طلاق و نزاع‌هاي دايمي و ضعف در كنترل اجتماعي از سوي والدين جز مهمترين عوامل خانوادگي هستند كه گرايش به جرم را در افراد تسهيل مي‌نمايد. از آنجا كه آسيب‌هاي اجتماعي در صورت فراگير شدن تبديل به مسيله اجتماعي مي‌گردد و مسايل اجتماعي به نوبه خود تهديد كننده امنيت اجتماعي و رواني جامعه در سطح كلان و خانواده‌ها و افراد در سطوح خرد مي‌باشد بنابراين شايسته است با توجه به رويكرد پيشگيري مدار عوامل موثر در بروز آسيب‌هاي اجتماعي شناسايي و نسبت به رفع آنها اقدام شود.

Family is the first training environment for children. Although, during the time family has delegated many of its functions to various social bodies, none of the bodies have managed to fully perform its most important functions. The present research aims at identifying structure and paradigms of relationships of prisonersʹ families in Zahedan prison. Researchers are of the opinion that children-parents relationship paradigms in family structure is an effective factor in tendency toward social delinquency. The objective is identifying the role of relationsʹ quality and family structure, parentsʹ surveillance; effects of parentpeers are among effective variables in primary prevention from delinquency commitment. Research is of survey type and has been conducted through using a standard questionnaire and interview. N=341 including prisoners of Zahedan prison selected through using Morgan table and assorted sampling. Basically, social control hypotheses, child bearing methods, and Quernor paradigm and Fitzpatrick have been used in this research. The findings of the research indicate that 40 percent of criminals belong to procrastinating or indifferent families, and 34 percent of them belong to families with dictator parents. Lack of attention on the part of parents and being ostracized and blamed by family and parents, employment paradigms, and monthly income have direct and significant relationship with tendency toward crime commitment among help-seekers in Zahedan prison. The results of the research indicated that disruption in family functions such as parentsʹ addiction, parentsʹ weak supervision, divorce and continuous quarrels and parentsʹ weak social surveillance are among the most important factors which facilitate individualsʹ tendency toward crimes. Whereas, social damages convert into social problems in case of their full-fledged spread, and social problems in their own turn threatens the society social and mental security in the macro level, and families and individuals in the micro level. Therefore, factors effective in emergence of social damages should be identified with respect to prevention-oriented approach, and should be removed, as well.