نقد شبهه اهانت‌آميز بودن آيات دالّ بر منع دوستي با غيرمسلمانان

A Critique on the Doubt of Offensiveness of the Verses Indicative of Forbidding Friendship with Non-Muslims

آيات متعددي از قرآن كريم مسلمانان را از برقراري هرگونه رابطه دوستي با غيرمسلمانان، برحذر داشته است؛ اين مسيله موجب القاي شبهه توهين قرآن به غيرمسلمانان شده است و از رهگذر آن قرآن حاوي امري اهانت‌آميز و غيراخلاقي پنداشته شده است. در اين مقاله با تامل در مدلول آيات مورد بحث و تبيين دقيق آنها روشن مي‌شود كه مسلمانان تنها از دوستي با افرادي برحذر شده‌اند كه به دشمني با آنان برخاسته و به انحا مختلف سعي در آزار و ضربه زدن به آنها را دارند و نيكي با كساني كه با مسلمانان روابط غيرخصمانه دارند، مورد تاكيد قرآن است. در اين مبنا مسلمان بودن يا نبودن مطرح نيست. توصيه قرآن بر عدم دوستي با پدر و مادر مشرك نيز به هيچ‌وجه به معناي بي‌احترامي به آنان نيست بلكه فقط به معناي عدم اطاعت از آنها در امور مربوط به دين است، ضمن آنكه به والدين مسلمان نيز توصيه شده كه تنها در مواردي كه اجابت خواسته‌هاي فرزندان موجب ظلم به ديگران مي‌شود، از آن روي برتابند.

There are various verses in the Holy Quran that prohibit Muslims from establishing any relationships with non-Muslims. This matter has been caused the creation of this doubt that the Quran has offended non-Muslims and accordingly, it is imagined that the Quran includes an immoral and offensive matter. Reflecting on the content of the verses under discussion and explaining them precisely, it will be clarified that Muslims are prohibited from establishing friendship with those people who are against them as enemy and try to irritate and annoy them while being good to the people who are not in adverse relationships with Muslims being emphasized by the Quran. In this regard, being a Muslim does not matter. The Quran’s recommendation on prohibiting form friendship with polytheist parents does not imply to disrespect them but it only means not to obey them in the affairs related to religion. In addition, Muslim parents are recommended to turn away from accepting their children’s requests which may cause injustice to others.