هنجاريابي آزمون خلاقيت هيجاني آوريل

Standardization of Averillʹʹs Emotional Creativity

زمينه: پاسخ‌هاي هيجاني خلاق درجه‌ها و انواع گوناگوني دارند: در پايين‌ترين سطح، خلاقيت هيجاني كاربرد موثر هيجانات موجود پيشين را شامل است كه در يك فرهنگ موردپذيرش و متداول است. در سطح پيچيده‌تر بعدي اين پاسخ‌ها مشتمل بر تعديل و تغيير هيجان استاندارد است. هدف: هدف بررسي روايي، پايايي و هنجاريابي آزمون خلاقيت هيجاني آوريل در بين دانشجويان كارشناسي دانشگاه آزاد واحد رودهن است. روش پژوهش: پژوهش حاضر يك طرح توصيفي- هنجاريابي است. گروه نمونه شامل 300 نفر از دانشجويان دانشگاه رودهن بود كه با استفاده از روش نمونه‌برداري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. يافته: ميزان همبستگي بين خرده آزمون‌هاي خلاقيت تورنس و خلاقيت هيجاني آوريل 74/0 محاسبه شد كه نشان‌دهنده روايي همزمان آزمون است. براي سنجش پايايي آزمون، سهم هر سوال در پايايي آزمون و همبستگي هر سوال و نمره كل آزمون محاسبه شد. تحليل عاملي با استفاده از شيوه بيشينه درست نمايي، روش واريماكس و مقادير ويژه بزرگ‌تر از يك اجرا گرديد. نتايج حاصل از آزمون KMO-Bartlett نشان‌دهنده بلامانع بودن انجام تحليل عاملي است. براي تعيين تعداد عامل مناسب براي آزمون خلاقيت هيجاني آوريل از ماتريس واريانس تبيين شده استفاده شد. در اين ماتريس عواملي كه داراي مقادير ويژه بالاتر از 1 باشند، به‌عنوان عامل مجزا معرفي مي‌شوند. نتايج نشان داد متغير خلاقيت هيجاني آوريل داراي 8 گويه با بار عاملي بالا است.

Background: Creative emotional responses have different levels and types. At the lowest level, emotional creativity is an application of previous emotions which are accepted in a culture. At the more complex level, the responses include moderation and alteration of the standard emotion. Purpose: The purpose of the study is to investigate the reliability, validity, and standardization of Averillʹs Emotional Creativity scale among undergraduate students in Islamic Azad University (IAU) Roudehen Branch. Method: It is a descriptive study. The sample included 300 students in Islamic Azad University, Roudehen branch who were randomly selected using staged sampling method. Findings: The results of the study indicated that the coefficient of relationship between Torrance Test of Creative Thinking and Averillʹs emotional creativity scale was 0.74 which showed a concurrent validity. In order to test the reliability, the index of any item was compared with the total index. Factor analysis was run with maximum likelihood solution, Varimax method, and Eigen value over 1. The results of KMO-Bartlett revealed the sample size adequacy. To determine the appropriate number of factors for Averillʹs Emotional Creativity, the matrix of explained variance was used. In this matrix, the factors over 1 were considered as independent factors. The results indicated 8 constructs (items) with high loading factors.