مقايسه سازگاري اجتماعي پدران داراي فرزند با و بدون كم تواني ذهني

Comparison of Social Adjustment of Fathers with Intellectually Disabled Children and Fathers with Normal Children

زمینه: حضور یك كودك ناتوان، بار مراقبتی زیاد و فشارهای روانی، اجتماعی و مالی به‌همراه دارد كه می‌تواند تاثیرات نامطلوبی  بر ساختار و عملكرد خانواده داشته باشد و والدین را تحت تنش‌های جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی قرار می‌دهد. برای مطالعه موضوع یادشده، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی سازگاری اجتماعی پدران دارای فرزند با و بدون كم ­توانی ­ذهنی انجام شد.  روش: این پژوهش علی- مقایسه‌ای روی 87 پدر (40 پدر دارای فرزند كم‌توان‌ذهنی و 47 پدر دارای فرزند عادی) كه فرزندشان در مدارس ابتدایی شهر مریوان مشغول به تحصیل بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. روش نمونه‌گیری به‌شیوه در دسترس انجام شد. از مقیاس سازگاری اجتماعی پیكل و ویسمن (1999) به‌عنوان ابزار سنجش استفاده شد. یافته­ ها: داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و دورشته‌ای نقطه‌ای و آزمون تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد كه بین سازگاری اجتماعی پدران دارای فرزند با و بدون كم­توانی­ ذهنی تفاوت معناداری وجود دارد (0/05>P). از میان ویژگی­های جمعیت­ شناختی فقط بین مولفه تحصیلات پدر با سازگاری اجتماعی رابطه معنادار وجود دارد؛ بدین‌صورت كه با افزایش سطح تحصیلات، پدر از نظر اجتماعی سازگاری مطلوب‌تری دارد.  نتیجه­ گیری: درمجموع پدران دارای فرزند عادی نسبت به پدران دارای فرزند كم­ توان­ ذهنی سازگاری اجتماعی بیشتری دارند؛ میزان تحصیلات پدر می‌تواند روی سازگاری اجتماعی مطلوب نقش داشته باشد، بنابراین از طریق آگاه‌سازی پدران به ­خصوص پدران دارای فرزند كم ­توان­ ذهنی می‌توان به افزایش سازگاری اجتماعی مطلوب كمك كرد.

Background: The presence of a disabled child associated with much care and psychological, social and financial stress that can have adverse effects on the structure and functioning of families and puts parents under physical, psychological, social and economic stress; So purpose of was to assess social adjustment of fathers having intellectually disabled children and fathers having normal children. Method: This causal-comparative study was studied on 87 parents (40 fathers having intellectually disabled students and 40 fathers having normal children) that their children were enrolled in primary schools in Marivan. Subjects were in access group. Social Adjustment Scale Paykel and Weissman (1999) were used as an assessment tool. Data were analyzed using descriptive statistics, t-test, point biserial and Pearson correlation coefficient by SPSS 16 software. Results: The results showed that there was a significant difference between social adjustment of fathers with intellectually disabled children and fathers with normal children (p< 0.05). Among the demographic variables, only the father's education is a significant relationship with social adjustment, fathers with higher educational levels have more favorable social adjustment. Conclusion: Overall, fathers with intellectually disabled children have less social adjustment than fathers of normal children; level of father’s education can contribute to the favorable social adjustment. So, informing fathers, especially fathers with intellectually disabled children can be helped to gain favorable social adjustment.