مدلي براي پشتيباني از تصميم گيري در سيستمهاي خودتطبيق

A model to support decision making in self-adaptive systems

سيستم نرم افزاري خودتطبيق با حذف دخالت انساني و جايگزيني ساختارهاي حلقه بسته با ساختارهاي حلقه باز قادر است به صورت برخط،‏ خود را با تغييرات زمان اجرا تطبيق دهد كه در اين راستا از يك فرآيند سه مرحله اي،‏ شناسايي،‏ تصميم گيري و اجرا بهره مي گيرد. با توجه به اهميت مرحله ي تصميم گيري در تطبيق مناسب سيستم نرم افزاري با تغييرات و با وجود ارايه مدل هايي براي تصميم گيري،‏ هنوز توسعه سيستمهاي خودتطبيق با چالش هايي روبرو است و اين مدلها توانايي پشتيباني كامل از محيط پوياي كنوني را دارا نمي باشند. در اين مقاله با بكارگيري مفاهيم بكار رفته در رهيافت مبتني بر هدف،‏ مدلي براي پشتيباني از تصميم گيري در سيستم هاي خودتطبيق ارايه شده است كه علاوه بر افزايش انعطاف پذيري در تصميم گيري بعضي مفاهيم و چالش هاي حوزه خودتطبيقي را آدرس دهي مي كند. براي ارزيابي مدل ارايه شده از يك مطالعه موردي استفاده مي شود كه نتايج ارزيابي بر كاهش زمان پاسخ و افزايش باركاري دلالت دارد.

Self-adaptive software systems by eliminating human intervention and replacing closed loop structures for opened loop ones, are able to adapt to runtime changes in the context. In this regard, a three-stage process consisting of detecting, decision-making and implementation is a suitable mechanism. Despite the importance of the decision stage on the appropriate implementation of a self-adaptive software system and given models for decision making, yet the development of self-adaptive systems is associated with challenges, and these models cannot have the full protection of the current environment Therefore, in this study, we propose a model based on the concepts related to the goal-based ways to support decision-making in self-adaptive systems. This model not only results in flexibility increase, but also covers some challenges facing self-adaptive systems. A case study is used in order to assess the proposed model, and the assessment results in the reduction of decision making time and increase of workload.