بررسي زمان در داستان «دخمه‌اي براي سمور آبي» از منظر نقد مضموني

Reviwing Time in "A crypt for otter" by Hooshanf Golshiri from Content Criticism

زمان، كيفيتي ويژه و انتزاعي از زندگي انساني است كه همواره به واسطه چيزي عيني و ملموس درك مي شود. به همين سبب به رغم آنكه در زمان زندگي مي‌كنيم، آنگاه كه از چيستي آن سخن به ميان مي آيد، حيرت‌زده مي شويم و آن را از ديگر واقعيات، متفاوت مي بينيم. «ژرژ پوله» (1902-1999م) از منتقدان نقد مضموني است كه در تحليل آثار ادبي به كيفيت درك نويسندگان دوره هاي مختلف از زمان مي پردازد و بر آن است تا با تحليل درك شخصيت داستاني از لحظه و كشف هرچه بهتر زواياي «جهان آگاهي» نويسنده، خوانشي دقيق تر از متن ارايه كند. «هوشنگ گلشيري» از جمله داستان نويسان مدرن ايران است كه در روايت داستان هايش - با به كارگيري شيوه سيال ذهن- به ترسيم هويت انسان هم‌عصر خود و درك او از زمان مي پردازد. شخصيت هاي داستاني او هر كدام به نوعي با زمان درگيرند. مقاله حاضر بر آن است تا با روش تحليلي-توصيفي و بر اساس نگرش پوله، به درك گلشيري از زمان در داستان «دخمه اي براي سمور آبي» بپردازد. اين بررسي نشان مي دهد كه گلشيري در داستان-نويسي به بازنمايي زماني خاص مي پردازد كه از زمان خطي و روزمره جداست. تخيل، عشق، انتظار و اميد به بازسازي اشيا و اشخاص، از مشخصه هاي بارز چنين زماني است. با اين حال لحظه نابي كه گلشيري و قهرمانانش به دنبال آنند، هرگز در لحظه زيستن رخ نمي دهد و اين زمان نيز قادر به نجات آنان نيست.

Time is a special and abstract quality of human life that is understood through a concrete and objective thing. Due to this, although we live in Time, we are surprised when we want to talk what Time is and consider it as different from other realities. “George Paulet” (1902-1999), a critic following content criticism, reviews the quality of understanding of authors of different Times (periods) and attempted to have a better angle of “world of awareness” of author and a more exact reading of text by analyzing the apprehension of story characters. “Hooshang Golshiri” is one of Iran modern story writers who -using stream of consciousness method- designs his contemporary human identity and his/her apprehension. His story characters are all somehow involved with Time. Using analytic-descriptive method and based on Paulet attitude, the current article reviews Golshiri idea about Time in his story of “A crypt for otter”. This review shows that Golshiri reflects a special kind of Time in story writing that is different from usual and routine Time. Imagination, love, expectation and hope to reform things and persons are some outstanding features of such a Time. However, a pure moment which Golshiri and his heroes seek never occurs in moment of living and this time cannot save them too.