بررسي و نقد ابعاد شكلي زبان در آثار شاعران شاخص جريان شعر گفتار

Reviewing and criticizing the formal aspects of language in the works of main poets in the movement of speech poetry

در فرايند پديد آمدن شعر، تمامي عناصر دخيل در قالب زبان شكل مي گيرد. به همين دليل قطعاً زبان، يكي از اساسي ترين عوامل در آفرينش شعر است. شعر گفتار، شاخه اي نوظهور از شعر معاصر در دو دهه اخير (هفتاد و هشتاد) ايران است و چون شاعران شعر گفتار مدعي بهره گيري از قابليت هاي موجود در لايه‌هاي مختلف زبان مرسوم در ميان توده مردم هستند، بررسي ابعاد شكلي زبان در اين جريان شعري در درجه اول اهميت قرار مي گيرد. از آنجا كه خودِ اين جريان شعري در ادبيات دانشگاهي چندان مورد توجه قرار نگرفته است، معرفي و تبيين ويژگي هاي شكلي و محتوايي آن گامي مهم در شناخت تحولات ادبي معاصر است. به همين منظور در اين مقاله كوشش مي شود تا ضمن تعريفي مختصر از شعر گفتار و پيشينه آن، ويژگي هاي زباني آن با تمركز بر آثار شاعران شاخصي از جمله رضا براهني، علي باباچاهي، مهرداد فلاح، حافظ موسوي و سيد علي صالحي تبيين شود. روش تحليل در مقاله حاضر، مطالعه سبكي- زبان‌شناختي است و ويژگي هاي مهم زبان در سه دستگاه آوايي، صرفي و نحوي مطالعه شده است. شعر گفتار بر پايه زبان محاوره شكل مي گيرد و با فاصله گرفتن از كاربرد زبان ادبي، از سطوح مختلف آوايي، واژگاني و نحوي زبان عاميانه استفاده مي‌كند. شاعران شعر گفتار علاوه بر واژگان، اصطلاحات و كنايات و ضرب‌المثل‌هاي عاميانه، اصوات محيط پيرامون خود را نيز براي غنا بخشيدن به زبان شعرهايشان به كار مي گيرند.

In the process of creating poetry, all the elements involved are formed in the language. So, the language is one of the most basic factors in creating the poetry. Speech poetry is a new branch of Iranian modern poetry in 1370s and 1380s. While the speech poets argue that they use all capacities of language used among the mass, reviewing the form aspects of language in this branch of Iranian poetry is very important. Introducing and explaining the forms and contents of this branch is an important step in knowing the contemporary literal evolution, while the branch has not been explored in academic literature. For this purpose, in this paper we try to define the speech poetry, its history and its linguistic aspects by focusing on the works of Reza Baraheni, Ali Babachahi, Merdad Fallah, Hafiz Musavi and Seyed Ali Salehi. The method of research is based on the style-linguistic study; the main aspects of language are reviewed in three formation: vocal, lexical and syntactic of public language. The poets of this branch use the voices of periphery, in addition to the terms, expressions, metaphor, proverbs, to enrich the language of their poems.