ارايه‌‌‌ي الگوي بهسازي اعضاي هيات علمي بر اساس نظريه‌‌ي ‌‌داده‌ بنياد (مطالعه‌ي موردي: جهاد دانشگاهي)

A conceptual framework for faculty development based on grounded theory approach: the case study of Academic Center for Education, Culture and Research (ACECR)

هدف اساسي اين مقاله تعيين عامل‌هاي تشكيل‌دهنده‌‌ي بهسازي اعضاي هيات علمي در يك محيط علمي پژوهشي (مطالعه موردي جهاد دانشگاهي) مي‌باشد. براي اين منظور به جهت ويژگي‌هاي خاص جهاد دانشگاهي در اين تحقيق از روش تحقيق كيفي، نظريه‌‌ي داده بنياد، و با مصاحبه با 17 نفر از اعضاي هيات علمي به بررسي مولفه‌هاي بهسازي اعضاي هيات علمي در قالب الگوي بهسازي استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه براي بهسازي اعضاي هيات علمي حداقل مي‌باست به سه مولفه‌ي اساسي توجه نمود. اين مولفه‌‌ها عبارتند از: بهسازي حرفه‌يي، بهسازي سازماني و بهسازي فردي. در ضمن عامل‌هايي نيز بر بهسازي اعضاي هيات علمي تاثير مي‌گذارند و شرايط زمينه‌يي نيز بر ايجاد شرايط موجود - كه كمتر بهبود يافتگي نهادي است - موثر مي‌باشد. در صورت اجراي برنامه‌ي بهسازي نيز پيامدهاي فردي، سازماني و اجتماعي بر اعضاي هيات علمي مترتب خواهد بود؛ كه در اين مقاله به آنها اشاره شده است.

Academic staffs, as human capitals, are focal members of educational institutions in terms of supporting three major university missions namely training, research and services. Recognition of the role of human capital at the university level will help them providing a more productive job. The purpose of this research paper is to determine factors making faculty development in a research-oriented education institution. By use of grounded theory, a group of 17 faculty members in ACEC were, therefore, interviewed to find out predictors for faculty development the findings of the research showed that three major predictors should be recognized in this respect. They are mainly, professional development, organizational development, and individual development. The paper will also refer to some other indirect factors affecting faculty development.