لزوم ياعدم لزوم نوشتن علامت تشديد در زبان فارسي

Necessity or Unnecessary of writing Gemination in the Persian language

تنوع واژه هاي مشدد و فراواني آن ها در گفتار حاكي ازآن است كه به طورقطع و بدون ترديد، «تشديد» درگفتارظاهرمي شودوسخنگويان زبان فارسي بروجودآن علم دارند. دليل بارز اين امر آن است كه فارسي زبان ها چه كوچك و چه بزرگ، تشديدرابه صورت سيستماتيك توليد مي‌كنند و در توليد آن با هيچ مشكلي روبرونيستند. اما آيا علامت تشديددرنوشتارعاملي براي روان خواني وصحيح خواني كلمات و واژه هاي مشدد به حساب مي آيد، جاي تامل است. صداهاي يكسان دربرخي ازكلمات به صورت مشددودربرخي ديگربه صورت غيرمشددتلفظ مي شوند؛درحالي كه بافت آوايي آن ها شبيه به هم است. به طوركلي «تشديد» در زبان فارسي نقش كارسازيا درحقيقت نقش واجي دارد؛ زيرا تشديد حاصل يك قاعده فونولوژيك زباني است وطبق يك قاعده استثنا ناپذير وبه صورت ناخودآگاه مورد استفاده سخنگويان قرارمي گيرد. اين مقاله به منظوربررسي تشديد درزبان فارسي از ديدگاه آواشناسي، به شيوه كتابخانه اي نوشته شده است ويافته هاي پژوهش به شكل توصيفي – تحليلي ارايه شده اند.

The plenty and variety of the Geminated Words indicates that certainly Gemination appears in the speech and speakers of the Persian language know this. The obvious reason is that Persian speakers whether young or old produce Gemination systematically and they have no problem in producing, it but there is hesitation if the sing of Gemination in writing is a cause of reading the stressed words fluently and correctly. The similar voices in some words are pronounced Gemination and in some without geminating, however their voice structure are the same. Generally geminating has an important part in the Persian language because it is the result of a method of language phonology that according to a unexceptionable method and unwontedly is used by the speakers. This article is written according to the libraryʹs method research and presented both descriptively & analytically.