اسلوب استفهام و اغراض فرعي آن درقرآن كريم

The Secondary Purposes of Rhetorical Questions in the Holy Quran

استفهام حقيقي يكي ازانواع انشا طلبي است كه به منظوردريافت فهم حقيقت انجام مي گيرد؛ اما بسيارپيش مي آيد كه استفهام به نيت اغراض فرعي نيزطرح مي شود؛ يعني منظورپرسشگر فهم مطلبي كه نمي داند، نيست. دقيقابه همين جهت است كه به كاربردن استفهام در غرض هاي فرعي، تجاهل العارف نام داردو يكي از موضوعات بحث بر انگيز علم بلاغت است. البته بعضي آن را فنّ معاني و برخي ديگر آن را در فنّ بديع مي گنجانند .سعي ما در اين مقاله بر آن است كه اغراض اصلي وفرعي اسلوب استفهام را در قران كريم بيان نموده و حداقل يك شاهد براي هريك ازآنها ذكر كنيم . پرسش هاي قرآني بر دو دسته اند : برخي ازآنها از جانب خدا و برخي ديگر از زبان غير خداست. از آنجا كه خداوند به همه امور هستي علم دارد و هيچ سوالي از جانب اونمي تواند براي طلب فهم باشد، قطعا تمام پرسش هاي الهي در مقوله تجاهل العارف مي گنجد.ما در اين تحقيق فقط به آن دسته از پرسش ها كه از جانب خداست، مي پردازيم تا اغراض پرسش هاي الهي معلوم گردد و مددكار مخاطبين در پيمودن صراط مستقيم باشد.

Questions are real if they are about what we do not know. But, sometimes they are used for purposes other than this primary purpose. In such cases, they are referred to as rhetorical questions. Rhetorical questions are one of the controversial issues in rhetoric. Some scholars think that this area belongs to semantics; some think it falls in the same area as figures of speech. This article intends to explores different purposes of rhetorical Questions in the Holy Quran and provide Quranic examples to support the claims. There are two kinds of questions in the Quran: questions posed by God and Questions narrated from others. As God is omniscient and never seeks information, all these questions must be considered as rhetorical questions. Therefore, to better understand the secondary purposes of these questions, we have examined only questions which are posed by God to help the audience follow the right path.