ظاهر و باطن قرآن و مبادي آگاهي امام از آن

قرآن آخرين كتاب آسماني، بر دو ساحت ظاهر و باطن استوار شده است و افراد خاصّي از اين آگاهي بهره‌مند و جامعه بشري براي دستيابي به آن حقايق در جهت سير تعالي نيازمند به ايشان مي‌باشد. مكتب تشيّع مصداق آگاهان از ظاهر و باطن قرآن را پيشوايان خويش معرّفي مي‌كند و بر اين باور است كه دانش امام فراتر از علم عادّي، داراي مجاري و مبادي خاص و الهي مي‌باشد.آيات و روايات، دلالت بر اثبات ديدگاه اتّصال علم امام به خداوند سبحان دارد. مقاله حاضر با روش كتابخانه‌اي و رويكردي تحليلي در مقام بررسي و اثبات چگونگي آگاهي و علم گسترده امام به قرآن است. شناخت چگونگي ايصال امام به حقايق قرآن با بررسي مجاري و مبادي گوناگون آگاهي امام از ظاهر و باطن قرآن آشكار خواهد شد كه اين مهم به دليل جايگاه مقرّر شده، براي امام مي‌باشد مي‌پذيرد.