بررسي رابطه‌ي بين جو عاطفي خانواده و علايق حرفه‌گرايي دانش‌آموزان؛ نقش واسطه‌اي خودكارآمدي

هدف اين پژوهش مطالعه رابطه بين جو عاطفي خانواده به عنوان يك متغيير با خود كارآمدي و همچنين علايق حرفه گرايي دانش‌آموزان متوسطه است. تحقيق حاضر از نوع پژوهش‌هاي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان متوسطه شهرهاي سردشت و پيرانشهر است كه در سال تحصيلي 91-92 مشغول به تحصيل بودند. در اين ميان تعداد 180 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه‌هاي خودكارآمدي، جو عاطفي خانواده و علايق حرفه گرايي مي‌باشد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش آمار توصيفي از روش‌هاي محاسبه ميانگين، انحراف استاندارد و ... و در بخش آمار استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل تميز استفاده شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بين نمرات جو عاطفي خانواده و خودكارآمدي رابطه مثبت و معناداري ديده نمي‌شود؛ همچنين با اطمينان مي‌توان گفت كه بين نمرات جو عاطفي خانواده و خودكارآمدي تحصيلي دختران رابطه معنادار وجود ندارد؛ بين جو عاطفي خانواده و خودكارآمدي دانش‌آموزان پسر رابطه مثبت و معناداري وجود دارد؛ بين جو عاطفي خانواده و علايق حرفه گرايي دختران رابطه مثبت و معناداري وجود ندارد؛ بين جو عاطفي خانواده و علايق حرفه گرايي پسران رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.