اثربخشي آموزش نوروفيدبك بر پردازش شناختي كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بيش فعالي

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش نوروفيدبك بر پردازش شناختي در كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بيش فعالي بود. اين مطالعه به صورت شبه آزمايشي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كودكان 7 تا 14 سال مبتلا به اختلال نقص توجه/ بيش فعالي مراجعه كننده به مركز اعصاب و روان آتيه بود. از اين ميان 12 نفر از مراجعان كه شرايط لازم را دارا بوده، به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند كه 6 نفر داراي اختلال نقص توجه/ بيش فعالي از نوع بي توجهي و 6 نفر داراي اختلال نقص توجه/ بيش فعالي از نوع تركيبي بودند. در اين مطالعه كودكان 40 جلسه نوروفيدبك به صورت سه بار در هفته دريافت كردند و در دو مرحله پيش و پس از آموزش نوروفيدبك با آزمون ارزيابي سيستم شناختي مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تي وابسته و تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه آموزش نوروفيدبك بر كاهش نشانگان نقص توجه و تمركز و نشانگان تركيبي موثربوده است. اما نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه اندازه اثر در گروه نقص توجه بيش از گروه تركيبي نبوده است.

The present study examined the effectiveness of neurofeedback training on cognitive processing in children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). The study enjoyed a quasi-experimental design. The population consisted of all children with ADHD who were between the ages of 7 and 14 attending Atieh center for psychic and neurotic disorders. A sample of 12 children with ADHD were selected through convenience sampling. Six of them were children with ADHD and the other six with combined ADHD. The children received 40 sessions of neurofeedback training three times a week and were assessed by CAS instruments in two stages (pre-test and post-test). The data were analyzed through paired-samples t-test and Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA). The results showed that neurofeedback training had a significant decrease in symptoms of inattention and combined ADHD. The results of MANCOVA showed that the effect size in inattentive group was not more than that of the combined group.