بررسي تاثيريك دوره تمرين هوازي بر شادكامي، مهارت ارتباط اجتماعي و رضايت از زندگي در زنان

Investigating the Effect of aerobic training on welfare, social skills and life satisfaction in women

هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثربخشي برنامه آموزش ورزش منظم بر شادي، مهارت ارتباط اجتماعي و رضايت از زندگي در زنان مراجعه كننده به باشگاه تناسب اندام خصوصي در شهراصفهان در سال 1392 بود. روش پژوهش از نوع شبه تجربي با پيش آزمون و پس آزمون، طرح نمونه شامل 30 زن، در محدوده سني 20 تا 50 سال مي باشد. قبل از آزمون تمام افراد سه پرسشنامه شادكامي آكسفورد (آرگايل و كروسلند، 1987)، مقياس رضايت زندگي(دينر و همكاران، 1985) و مقياس مهارت اجتماعي (ريجيو،1989) را تكميل كردند.سپس نمونه به طور تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل ( 15 هر نفر) تقسيم شدند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش تمرينات هوازي را به مدت 4 هفته و در هر هفته 3 جلسه، در هر جلسه به مدت 60 دقيقه انجام دادند. در پايان، هر دو گروه سه پرسشنامه را دوباره تكميل كردند. جهت تجزيه و تحليل فرضيه ها از تحليل واريانس چند متغيري (مانوا) استفاده شد. نتايج نشان داد كه تمرينات هوازي بر شادكامي و رضايت از زندگي زنان در گروه آزمايش موثر بوده است(0.05p < ). اما يافته ها نشان داد كه ورزش هاي هوازي اثر معناداري بر مهارت هاي اجتماعي و ابعاد آن (كنترل اجتماعي، حساسيت اجتماعي، بيان اجتماعي، كنترل هيجاني، حساسيت عاطفي و بيان عاطفي) در گروه نمونه مورد پژوهش نداشت. با توجه به آثار مثبت تمرينات هوازي بر شادكامي و رضايت از زندگي توصيه مي‌شود كه اين تمرينات در برنامه هاي آموزشي ايروبيك و تناسب اندام زنان گنجانده شود.

The aim of this research was to investigate the effect of exercise training programs on the happiness, social skills and life satisfaction in women attending Isfahan private fitness clubs in 2013. The research was a quasi-experimental with pre-test and post-test design including 30 women, aged 20 to 50 years. As a pre-test the questionnaires of Oxford Happiness (Argail and Krvslnd, 1987), Life Satisfaction Scale (Diener et al, 1985) and Social Skills Scale (Ryjyv, 1989) were distributed to all of the participants. Then they were randomly divided into an experimental and control (15 per person) groups. The experimental group did aerobic exercises for 4 weeks and 3 sessions per week, each session lasted for 60 minutes. In the end, both groups were asked to complete three questionnaires again. The multivariate analysis of variance (MANOVA) was used. The results showed that aerobic exercise has an effect on the happiness and life satisfaction of women in the experimental group (p < 0.05). But the findings showed that aerobic exercise have no significant effect on the social skills and its dimensions (social control, social sensitivity, social expression, emotional control, emotional sensitivity and emotional expression) of the studied sample. Regarding the positive effects of aerobic exercise on happiness and life satisfaction, it is recommended that this practice be included in the training programs of aerobics and fitness for women.