آزمون مدل علي رابطه بين" سبك دلبستگي، مهارت ارتباطي، ويژگي هاي شخصيتي، رضايت جنسي همسران"، ارتباط موثر همسران و رابطه مادر- فرزندي دركودكان

Testing the causal relationship between the "attachment style, communication skills, personality traits, and sexual satisfaction of spouses": Effective communication of spouses, and the mother-child r

تحقيق حاضر با هدف بررسي ارتباط سبك دلبستگي، ويژگي هاي شخصيتي، مهارت هاي ارتباطي و رضايت جنسي همسران با توجه به نقش واسطه اي رابطه موثر همسران بارابطه مادر-كودك است. روش پژوهش براساس هدف از نوع پژوهش همبستگي است و در طرح پژوهش از تحليل ماتريس كواريانس (تحليل مدل معادلات ساختاري) استفاده شد. براين اساس،260 نفر(مادر و كودك) به روش نمونه گيري تصادفي مبتني بر سهم انتخاب شده اند. آزمودني ها )مادر و كودك)، پرسشنامه هاي الگوي ارتباط همسران (كريستنسن و سالوي، 1991)، سبك دلبستگي بزرگسالان (برنان ، فرالي و والر، 2000)، مهارتهاي ارتباطي (عطارها و كرمي،1389)، پنج عامل شخصيت (مك كري و كاستا،1999)، رضايت جنسي (لارسون و همكاران، 1998) و رابطه والد- فرزندي (فاين، مورلند و شوبل، 1983) را تكميل كردند. تحليل داده‌هاي به دست آمده با استفاده ازآزمون همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري صورت گرفت. پس از تهيه و تنظيم ماتريس همبستگي كليه متغيرهاي مورد پژوهش، بااجراي الگوي معادلات ساختاري مشخص شد كه الگوي پيشنهادي از برازش خوبي بهره مند بوده و رابطه مادر- كودك از طريق متغيرهاي سبك دلبستگي، ويژگي هاي شخصيتي، مهارت هاي ارتباطي و رضايت جنسي همسران و متغير ميانجي رابطه موثر همسران پيش بيني و تبيين شده است. بيشترين اثر مثبت معنا دار بر سازه ارتباط همسران به ترتيب مربوط به سازگاري، رضايت جنسي، مهارت هاي ارتباطي و دلبستگي ايمن و بيشترين اثر منفي مربوط به روان رنجورخويي در همسران است و همچنين در رابطه با سازه رابطه مادر– فرزندي، بيشترين اثر مثبت معنا دار به ترتيب مربوط به سازگاري و رضايت جنسي و بيشترين اثر منفي معنا دار به ترتيب مربوط به روان رنجورخويي و دلبستگي اضطرابي در مادر است. نتايج يافته هاي تحقيق نشان داد، روان رنجوري زنان منجر به كاهش رابطه موثر همسران و سازگاري، رضايت جنسي، مهارت هاي ارتباطي و دلبستگي ايمن زنان، اين رابطه را افزايش مي دهد. در ارتباط مادر با كودك، سازگاري و رضايت جنسي مادر منجر به افزايش و روان رنجوري و دلبستگي اضطرابي مادر منجر به كاهش رابطه مادر با كودك مي شود.

The aim of the present research was to investigate the relationship between effective relations of spouses, and mother–child relations emphasizing the meditational role of Attachment style, Personality traits, Communication skills and Sexual satisfaction. Accordingly, 260 individuals including mothers and their children were randomly selected, and assessed by a package of questionnaires, including: Spouses communication pattern (Christensen and Sullaway, 1991), adult attachment style (Bernan, Fraley& Waller), Communication skills (Attarha and Karami, 2010), NEO (Mccrae, 1992), sexual satisfaction (Larson and et al), and mother– child relation (Fine, Moreland& Schwbel, 1983) questionnaires. After performing structural equations to test the relationships among parental relations, and parent–child relations via mediating variables, it became evident that the proposed model had enough goodness of fit, and hence mother–child relations can be predicted via the role of Attachment style personality traits, Communication skills and sexual satisfaction and mediating effective spouse Communication. The results showed Neuroticism leading to an effective reduction of communication of spouses, while agreeableness, sexual satisfaction, communication skills and secure attachment increase this relationship. Regarding the mother, child relationship, agreeableness, and sexual satisfaction increased this relationship, while, neuroticism and paternal anxious attachment decreased the mother, child relationship.