استمرارهمراهي مبيِّن با قرآن از نگاه فريقين

The Continuation of Collaboration of the Explainer with the Holy Qur’an from the View of the Two Sects

همراهي «مبين با قرآن» از جمله مباحث كلامي- علوم قرآني است. قرآن به عنوان مهم ترين مصدر تشريع احكام، يگانه محور ترديدناپذير همه فقهاي اسلامي، اعمّ از اماميه و اهل سنت، به شمار رفته و كتاب هدايت تا روز قيامت است؛ اما بهره مند شدن از اين امر (هدايت الاهي) مستلزم آن است كه خداوند در كنار كتاب هدايت خويش، مبيني را قرار دهد كه به بيان مراد الاهي بپردازد. «تبيين» در كاربرد لغوي به معناي آشكار شدن، آشكار كردن و توضيح دادن مي باشد. اساس نظريه «همراهي قرآن و مبين» مطابق عقل و سيره عقلا بوده و آيات و روايات بر آن صحه مي گذارند. حق بيان براي خداوند محفوظ است؛ ولي به دليل برخورداري از معاني و مفاهيم ژرف و آموزه هاي عالي، تنها راه عقلايي براي پي بردن به چگونگي استفاده از آن، بيانات پيامبر? و تبعيت مطلق از ايشان مي باشد. وجوب اطاعت از پيامبر اكرم? و اطلاق شان تبيين و تعليم قرآن براي ايشان، دليلي روشن بر لزوم مراجعه به تمامي بيانات ايشان در مورد قرآن در هر سطحي از بيان مي باشد. همچنين قرآن كريم و روايات در جهت شان تبييني پيامبر اكرم? ايمه اطهار?، به‌ويژه امام زمان? را وارثان اين شان تحت عناوين ذيل مطرح مي كنند: راسخان در علم، و حاملان و صاحبان علم.

The Collaboration of an explainer with the Holy Qur’an is among theological-Qur’anic sciences discussions. The Holy Qur’an is considered as the most important source of legislation of laws, the only unquestionable axis for all Islamic scholars, both Shiite and Sunni and the book of guidance until the Doomsday. However, to benefit from this book (the Divine guidance), it requires God to position an explainer by the side of His book of guidance, who explains the Divine’s purposes. “Explanation” in its literal sense means to unfold, reveal and explain. The foundation of the theory of “collaboration of Qur’an and the explainer” accords with the intellect and precept of the intellectuals and the (Qur’an’s) verses and traditions verify it. The right of expressing is reserved for God; but because of its profound meanings and purports, and its great teachings, the only logical way to understand the howness of using it is the Prophet’s sayings and absolute adherence to his example. The necessity of obeying the Prophet (PBUH) and the attribution of the status of explanation and teaching of the Qur’an to him is a clear reason for the need to refer to all his sayings about the Qur’an at every level of expression and decision. Moreover, the Qur’an and traditions in order to describe the explanatory dignityof the Prophet (PBUH) introduce the Pure Imams (A.S) specially the Imam of the Time as the heirs of this status under the following headings: the unshakables in knowledge, the carriers and the owners of the knowledge.