نمايه توده بدني و رابطه آن با كيفيت زندگي زنان يايسه

Body Mass Index and its relation to menopausal women’s quality of life

چكيده مقدمه: در جهان امروزي چاقي شيوع فزاينده اي دارد. شيوع چاقي در زنان بيش از مردان است خصوصا" در زمان يايسگي. يايسگي نشانه سالمندي و فرآيندي بيولوژيك و غير قابل اجتناب است؛ كه تاثير قابل ملاحظه اي بر كيفيت زندگي فرد دارد و شناخت عوامل موثر بر كيفيت زندگي در زمان يايسگي مسيله مهمي در زندگي زنان است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه نمايه توده بدني با كيفيت زندگي زنان يايسه شهر نيشابور انجام گرفته است. روش كار: اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي است كه در آن 375 خانم يايسه 65- 40 ساله نيشابوري بدون سابقه جراحي برداشتن رحم و تخمدان ها و يا هورمون درماني همزمان با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي طي سال 1391 انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسشنامه اطلاعات فردي و فرم مشاهده و پرسشنامه كيفيت زندگي زنان يايسه در مراكز بهداشتي و مساجد جمع آوري و با استفاده از آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون،كاي دو و آزمون تي و رگرسيون خطي تجزيه تحليل گرديدند. نتايج: واحدهاي پژوهش ميانگين سني 5±4/55 داشتند. طبق آزمون همبستگي پيرسون رابطه اي ميان نمايه توده بدني و كيفيت زندگي مشاهده نشد(998/0=P). بين متغيرهاي سن و ورزش با كيفيت زندگي بر اساس آزمون همبستگي پيرسون رابطه آماري معني داري وجود داشت (به ترتيب 002/0 p= و 029/0p=). هم چنين براساس رگرسيون خطي متغيرهاي سن، تاهل، دخانيات، ورزش و مسكن با كيفيت زندگي زنان يايسه مرتبط بوده اند. نتيجه گيري: در اين پژوهش نمايه توده بدني تاثيري بر كيفيت زندگي زنان يايسه نداشت. با افزايش سن كيفيت زندگي بهبود يافته بود و زناني كه ورزش مي كردند از كيفيت زندگي مطلوب تري برخوردار بودند.

Abstract Introduction: In today’s world obesity has increasing prevalence and its prevalence in menopausal women is more than men. Menopause is the sign of elderly and it’s a biologic and inevitable milestone with noticeable effect on quality of life and knowing the effective factors on quality of life is very important issues in menopausal women’s life. Objective: The present study aimed to determine the relationship between Body Mass Index (BMI) and Quality Of Life (QOL) of menopausal women in Neyshabur city. Methods: This descriptive co relational study was conducted on 375 women aging 40-65years from Neyshabur city in 2010 who were chosen by random multiple stage method and had no history of hysterectomy, oophorectomy or hormone replacement therapy. Data were gathered by demographic and the Menopausal Quality Of Life (MQOL) questionnaires in health centers and Mosques. Data were analyzed by Pearson correlation, Chi-square, t-test and linear regression statistical tests. Results: The mean age of the 375 participants was 55.4±5 year. The Pearson correlation coefficient revealed no significant relation between Body Mass Index (BMI) and menopausal quality of life (P=0.998). Pearson correlation coefficient showed significant relationship between variables of age and exercise and menopausal women’s Quality Of Life (QOL) (p=0.0029, p=0.002 respectively). Also based on linear regression relation existed between age, marital status, smoking, exercise and residency and menopausal women’s Quality Of Life (QOL). Conclusion: Study results indicated no relation between Quality Of Life (QOL) and menopausal women’s Quality Of Life (QOL) and. Quality of life improved in women who exercised.