جايگاه آموزه‌هاي اسلامي در امور مديريتي

The Program of Reform in the Organizations of the Islamic Republic of Iran From Theory to practice

بزرگ‌ترين نعمتي كه ما در اين عصر سراغ داريم و خداي متعال آن را به جامعه ما افاضه كرده، برقراري نظام اسلامي است. از زمان ظهور پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله تقريباً حدود يك دهه يا بيشتر سپري شده بود كه جامعه اسلامي در مدينه تشكيل شد و تا آخر عمر آن حضرت، رياست اين جامعه با ايشان بود. اين مقدار را همه مسلمان‌ها معتقد هستند. اما ما معتقديم كه پس از رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله، كساني كه داراي مقام عصمت بودند و مي‌توان گفت در همه فضايل ‌ـ به غير از نبوت و رسالت ـ مانند ايشان بودند، براي اين كار تعيين شده و زمان محدودي نيز عهده‌دار اين مسيوليت بودند؛ حدود پنج سال اميرالمومنان علي‌‌ عليه السلام و مدتي نيز امام حسن عليه السلام عهده‌دار اين مقام بودند. اما از زمان امام حسن عليه السلام به بعد، حكومتي كه مشروعيت ديني و الهي داشته باشد، در هيچ كشور اسلامي تشكيل نشد. در زمان ساير ايمه عليهم السلام، ايشان يا در زندان، و يا در تبعيد و تحت‌نظر بودند و در نهايت نيز كارشان به شهادت مي‌انجاميد. پس از غيبت امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف نيز هيچ‌گاه علما موفق نشدند حكومتي تشكيل دهند كه مسيوليت آن با كسي باشد كه از سوي خدا مشروعيت داشته باشد.