بررسي ابعاد خط مشي‌گذاري عمومي از ديدگاه اسلام با محوريت توكل و مشورت در سطوح فردي و سازماني

Examining The Dimensions of Public Policy-making from the Viewpoint of Islam (with Emphasis on Trust in God and Counseling at Individual and Organizational Levels)

«خط‌مشي‌گذاري» علم عمل دولت‌هاست. اين رشته جديد پس از طي فراز و نشيب‌هاي فراوان، در دانشگاه‌ها و مراكز تحقيقاتي، به عنوان رشته‌اي علمي- پژوهشي پذيرفته شده است. اين در حالي است كه دين مبين اسلام از مدت‌ها قبل، ابعادي را براي آن در نظر گرفته است. مقاله پيش‌رو با هدف بررسي ابعاد خط مشي‌گذاري عمومي از ديدگاه اسلامي تدوين گرديده است. بر همين اساس، ابتدا با استناد به ادبيات موضوع بحث، تعاريفي از «خط‌‌مشي ‌عمومي» و تصميم‌گيري، ارايه شده و در ادامه، دو رويكرد فردي و سازماني در زمينه خط‌‌مشي‌گذاري بررسي شده است. يافته‌هاي مقاله حاضر ارايه الگويي است كه بتواند پيوندي ميان دو اصل مهم «تصميم‌گيري» كه همان «مشورت» و «توكل» از ديدگاه اسلامي است، با دو رويكرد فردي و سازماني برقرار سازد.

‘’Policy-making’’ refers to the science of actions adopted by governments. After a period of enormous changes in universities and research centers, this new field of study was recognized as a scientific-research field. The true religion of Islam has considered its different dimensions long ago. The present paper aims to investigate the dimensions of public policy-making from the Islamic viewpoint. Resting on the literature of the subject matter, the paper first offers definitions of ‘’public policy-making’’ and ‘’decision making’’, and then reviews the individual and organizational approaches to policy-making. The findings of the present paper present a pattern which can foster a relationship between two main principles; ‘’decision-making’’, which corresponds to counseling and, ‘’trust in God ’’ according to Islam on the basis of two approaches: individual and organizational.