بررسي تحليلي تحقيقات انجام شده در موضوع ارزشيابي كيفي توصيفي

An analysis of the researches concerning the descriptive qualitative evaluation

ارزشيابي از پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان به عنوان يكي از اركان نظام تربيت رسمي و عمومي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. از اوايل دهه‌ي هشتاد بحث تغيير شيوه‌ي ارزشيابي از كمي به كيفي به طور جدي در دستور كار قرار گرفت. و با مصوبه‌ي 30/8/81 شوراي عالي آموزش و پرورش، امكان تحقق آن به وجود آمد. الگوي جديد ابتدا به طور آزمايشي اجرا و سپس به شيوه‌اي تدريجي فراگير شد. در طول اجراي اين طرح، تحقيقات زيادي پيرامون ارزشيابي توصيفي و نتايج حاصل از اجراي آن در شهرهاي مختلف كشور صورت گرفت. در اين پژوهش سعي شد با بررسي تحليلي تعداد 30 پژوهش انجام شده در حوزه‌ي ارزشيابي كيفي، به ارايه‌ي ديدگاهي جامع و حتي الامكان حاوي تمامي دستاوردهاي تحقيقات مورد بررسي قرار گرفته پرداخته شود. در مجموع تحقيقات نشان داده است اين الگوي ارزشيابي، ميزان يادگيري دانش‌آموزان را كاهش نداده است. اما از منظر كاهش مولفه‌هاي استرس‌زا بايد گفت كه ارزشيابي توصيفي در اين زمينه موفق عمل كرده است. با اين وجود هنوز مشكلات اجرايي فراواني بر سر راه اجراي مطلوب آن وجود دارد.

Evaluation of student achievement as one of the pillars of the formal and public education system is very important. The change from quantitative to qualitative evaluation has been taking into consideration seriously and it is on the agenda of the Supreme Council of Education since the early years of 1980’s and with the approval of the Supreme Council of Education on 8th of September 2001 the possibility of its performance appeared. At first, the new model was piloted and gradually spread anywhere. During this study, many researches on the qualitative evaluation and its results in different cities have been done. Analyzing 30 researches in the field of qualitative evaluation, a comprehensive view was provided. Overall, researches have shown that this model did not reduce student learning. Moreover, in terms of reducing student stress it must be said that descriptive evaluation has been successful in this field.