مقايسه ارتباط با خانواده همسر در زنان و مردان متاهل ايراني

Comparison of Relationship with In-laws in Iranian Married Women and Men

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ارتباط با خانواده همسر در زنان و مردان انجام گرديد. بدين منظور يك پرسشنامه اوليه طراحي و برروي يك نمونه 735 نفري (385 زن و350 مرد) كه به شكل نمونه‌گيري در دسترس از شش شهر بزرگ ايران انتخاب شده بودند اجرا شد. تحليل داده ها نشان داد كه بين زنان و مردان در ابعاد مختلف رابطه با خانواده همسر تفاوت هاي معناداري موجود است. بين زنان و مردان در برآورد سهم خانواده همسر در تعارضات زناشويي (03/2=Z، 001/0 > P)، ميزان توهين به خانواده همسر در جريان مشاجره با همسر (70/1=Z، 006/0 > P) و اطلاع رساني به خانواده همسر درباره اختلافات زناشويي (256/18= ، 003/0 > P) تفاوت معناداري مشاهده شد. زنان نسبت به مردان رابطه خود را با خانواده همسر بي ثبات تر (927/21= ، 001/0 > P) و كيفيت آن را پايين تر (76/1=Z، 004/0 > P) و رضايت كمتري نسبت به آن گزارش كردند (46/5- =t، 001/0 > P). زنان بيش از مردان اعتقاد داشتند كه خانواده همسـرشـان از آن ها انتظـارات غيـرمعـقـول دارنـد (04/5= ، 02/0 > P) و در حوزه هاي بيشتري با آنها تعارض پيدا مي كردند. در مورد شيوه هاي حل تعارض با خانواده همسر، روش هاي مورد ترجيح در هر دو جنس، نشان ندادن واكنش علي رغم ناراحتي بود. اما زنان بيشتر از مردان شيوه هاي كاهش تماس و رفت و آمد، درخواست مداخله از همسر و عدم ابراز واكنش را مورد استفاده قرار مي دادند. در حالي كه مردان از روش هاي ناديده گرفتن تعارض و يا گفتگوي مستقيم بيشتر از زنان استفاده مي كردند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه در هر دوجنس، افراد با مادر و خواهر همسر خود بيشتر رابطه مطلوب برقرار مي كنند. همچنين در هر دو جنس، بيشترين احتمال برقراري رابطه نامطلوب با مادر همسر و پس از آن همشير غيرهمجنس با همسر وجود داشت. پدر همسر پايين ترين رتبه را در برقراري رابطه مطلوب يا نامطلوب دارا بود. جمع-بندي نتايج تحقيق نشان مي دهد كه زنان روابط نامطلوبتري را به نسبت مردان با خانواده همسرشان تجربه مي كنند. محققان اين يافته را از جنبه هاي روانشناختي، جامعه شناختي و فرهنگي مورد بحث قرار داده اند و تاكيد داشته اند كه با توجه به نقش مهم كيفيت رابطه با خانواده همسر در موفقيت يا شكست ازدواج زوجين ايراني، نياز به طراحي مداخلات خاص درماني يا پيشگيرانه و حساس به جنسيت و فرهنگ در اين حوزه كاملا محسوس است.

The purpose of the present study was to compare women and men in relationship with in-laws. There fore a questionnaire was developed and administered to 735 married people (385 women, 350 men). Participants were selected through accessible sampling method from six populated cities of Iran. Results showed significant difference between men and women in estimation of in-laws role and proportion in marital conflicts (U= 5.832, P < .001), offending in-laws during the marital conflicts (U=5.851, P < .001), informing in-laws about marital conflicts ( = 18.256, P < .003) and amount of visits and phone calls with them. Womenʹs relationship with their in-laws were worse than menʹs (U= 5.71, P < .001) and they reported less satisfac-tion in comparison with men (t=-5.46, P < .001). Women believed more than men that their in-laws have irrational expectations of them ( =5.04, P < .002). In comparison with men, women felt unhappier about the presence of their in-laws were at their life (U=6.009, P < .003), and reported more conflicts with them. Women and men reported different ways of conflict resolution with in-laws. In case of conflict with in-laws, women preferred to show no reaction, decrease the number of visits and ask their husbands to act as an intermediary. Men stated that in case of conflict with in-laws they would prefer to neglect it or discuss about it with in-laws directly. But women and men had more desirable relationship with their mother and sister in-laws. Besides, in both genders it was more probable to have undesirable relationship with mother and sister or brother in-laws from the opposite sex of their spouse. Father in-laws were the last one whom participants had desirable or undesirable relationships with. Lastly women had worse relationship with their in-laws than men that can be explained from psychological, sociological and cultural points of view. Considering the role of relationship with in-laws in success or failure of marriage in Iran it is necessary to develop therapeutic or preventive interventions with consideration of gender and culture.