نقش عوامل فردي در تصميم گيري اولين فرزندآوري

The role of individual factors in decision making for the first childbearing

در مسيله كاهش جمعيت، عوامل متعددي نقش داشته است. هدف اين مطالعه تعيين نقش عوامل فردي در تصميم گيري اولين فرزند آوري زنان شهر شاهرود در سال 1393 بود. در اين مطالعه مقطعي، 300 زن باردار حاملگي اول مراجعه كننده به مراكز منتخب شهر شاهرود به صورت تصادفي مورد بررسي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي مشخصات دموگرافيك، مقياس اميدواري اشنايدر و پرسشنامه كيفيت زندگي جمع آوري شد. ارتباط بين متغيرهاي سن ازدواج، طول مدت ازدواج، تعداد فرزندان مطلوب، فاصله مناسب بين فرزندان، اميدواري و كيفيت زندگي با سن تصميم گيري اولين فرزند آوري از طريق ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي چند گانه با روش قدم به قدم توسط نرم افزار SPSS نسخه ي 20 انجام پذيرفت. ميانگين سن و سن ازدواج زنان واحدهاي پژوهش به ترتيب 92/3 ±81/24 و 93/3 64/21 سال بود. بين سن تصميم گيري اولين فرزندآوري با متغيرهاي سن ازدواج و طول مدت ازدواج ارتباط آماري معني داري مشاهده شد (001/0 > P). همچنين همبستگي معكوس و معني داري بين متغيرهاي اميدواري، كيفيت زندگي و فاصله بين فرزندان با سن تصميم گيري اولين فرزندآوري وجود داشت. در الگوي رگرسيوني نيز حضور متغير سن ازدواج با ضريب مثبت و متغيرهاي اميد به زندگي و كيفيت زندگي با ضرايب منفي ارتباط آماري معني داري را با سن تصميم گيري اولين فرزندآوري نشان دادند. متغيرهايي كه در اين تحقيق به عنوان عوامل فردي مرتبط با تصميم گيري اولين فرزندآور در تحليل رگرسيوني وارد شدند، به طور متوسط حدود 70 درصد از تغييرات باروري را تبيين كردند. اگرچه اين مقدار ضريب تعيين، نشان از ميزان نسبتاً بالاي صحت انتخاب متغيرهاي وارد شده در تحليل رگرسيوني داشت، اما چنين يافته اي محدود به شهر شاهرود بود.

Objective (s): Fertility depends on biological, social and cultural factors. Yet, controlled fertility depends on family contracts and the main decision makers for the childbearing are women. This study aimed to investigate the individual factors which may affect the process of decision making for the timing of the first child among women in Shahrood, Iran. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 300 women who were pregnant for the first time and attended the chosen health centers in Shahrood have been examined through multistage sampling. Research tools were demographic profile, the Schneiderʹs Hope Scale and a quality of life questionnaire. Results: The mean age of study participants was 24.81 ±3.92 years. The age of women who were planning for their first child had a statistically significant direct correlation with the length of marriage and had a statistically significant inverse correlation with hopefulness, quality of life, and child sequence. Furthermore, in regression model, the presence of ‘age of marriage’ with a positive coefficient and ‘hopefulness’ and ‘quality of life’ with a negative coefficient were statistically significant. Conclusion: The findings demonstrated that the age for childbearing has a stronger relation with age of marriage compared to other factors. Amongst other variables, which affect the process of decision making for the first childbearing were hopefulness and quality of life.