امريكا و ظهور جهاني چين

The U.S. and China Global Rise

از اواخر دهه 1980، چين از دولتي انقلابي با اهداف تجديدنظرطلبانه نامحدود نسبت به نظم بين‌المللي، به دولتي با اهداف تجديدنظرطلبانه محدود دگرگون شده است. سه دهه رشد چشمگير اقتصادي و نوسازي تدريجي نظامي قابليت‌هاي اين دولت را براي هژموني منطقه‌اي افزايش داده است. در اثر آن، چين به چالشي براي نظم منطقه‌اي تحت رهبري ايالات متحده در آسيا پاسيفيك تبديل شده است و پكن رفته رفته از موضعي نيرومندتر وارد معادلات اقتصادي، امنيتي، سياسي و مناقشات منطقه‌اي شده است. به طوريكه واكنش همسايگان و ايالات متحده را به عنوان حافظ نظم منطقه‌اي برانگيخته است. در اين راستا اين مقاله به طرح اين فرضيه پرداخته است كه ظهور چين براي نظم تحت رهبري منطقه‌اي امريكا در آسيا پاسيفيك مخرب دريافت شده كه در پاسخ به آن ايالات متحده نقشي محوري در بازموازنه چين اتخاذ كرده است. در اين پژوهش از روش تبييني استفاده شده و نظريه موازنه منافع، راهنماي بررسي فرضيه قرارگرفته است.

Since the late 1980s, China as a revolutionary state with unlimited revisionist aims regarding international order has transformed into a revisionist state with limited aims. The three decades of economic growth and the gradual modernization of military forces have enhanced Chinaʹs status to a regional hegemony, so that China has challenged the regional order advocated by the United States in the Asia-Pacific and Beijing has adopted a more aggressive stance towards economic, security, political and regional developments. Chinaʹs rise provoked the reaction of its neighbors and the United States as the guardian of the regional order. In this regard, the hypothesis of this article is that Chinaʹs rise is perceived as a spoiler in regional U.S. led order in Asia Pacific, and in response, the United States has taken a central role in rebalancing China. In this article, an explanatory method has been used and the discussion has been guided by the balance of interest’s theory.