اثر ضدرگ‌زايي نانوذرات اكسيد منگنز بر غشاي كوريونوآلانتوييس جوجه

مقدمه و هدف: به‌تازگي، نشان داده شده است كه نانوذرات فلزي بدون پوشش، داراي توانايي مهار رگ‌زايي هستند. در اين پژوهش، خاصيت ضدرگ‌زايي نانوذره دي‌اكسيد منگنز بدون پوشش در مدل غشاي كوريوآلانتوييس جنين جوجه مورد پژوهش واقع مي‌شود. مواد و روش‌ها: تخم‌مرغ‌هاي نطفه‌دار به پنج گروه (n=10) شاهد و دريافت‌كننده غلظت‌هاي (? و ?? و ??? نانوگرم و ? ميكروگرم) نانوذره اكسيد منگنز تقسيم شدند. روز هشتم، پس از انكوباسيون، يك ديسك كاغذي بر روي CAM قرار داده شد كه در گروه كنترل، حاوي PBS و در ديگر گروه‌ها، حاوي غلظت‌هاي متفاوتي از نانوذره بود. در روز دهم، تمام نمونه‌ها مورد عكس‌برداري قرار گرفتند. تعداد انشعابات و طول عروق خوني در تصاوير ميكروسكوپي توسط نرم افزار ImageJ كمّي شدند. نتايج: اكسيد منگنز در غلظت 1 نانوگرم در مقايسه با گروه كنترل بر ميانگين تعداد انشعابات و طول عروق خوني معني‌دار نبود؛ درحالي‌كه تجويز غلظت‌هاي ?? و ??? نانوگرم و ? ميكروگرم نانوذره، به‌طور افزايش‌يابنده‌اي سبب كاهش معني‌دار (p < 0.01) اين متغيرهاي مورد اندازه‌گيري شد. نتيجه‌گيري: اين نتايج گوياي فعاليت ضدرگ‌زايي نانوذره MnO2 بدون پوشش است. اين نانوذره داراي خاصيت اكسيد‌كننده قوي است. برخي نانوذرات اكسيد فلزي، اثرات سميت سلولي و آپپتوزي بر سلول‌هاي اندوتليوم ازطريق القاي استرس اكسيداتيو نشان داده‌اند. رگ‌زايي به‌عنوان يك وضعيت استرس اكسيداتيو محسوب مي‌شود؛ لذا فعاليت ضدرگ‌زايي اين نانوذره احتمالاً مي‌تواند ناشي از فعال‌سازي فرايندهاي اكسيداتيو در CAM باشد.

Background and Objective: Recently, it has been shown that some naked metal nanoparticles have angiogenesis potential. In the present study, the anti-angiogenesis property of bare manganese oxide (MnO2) nanoparticles was investigated on chicken chorioallantoic membrane (CAM). Materials and Methods: Fifty hen fertilized eggs were divided into five groups (n=10); the control and experimental groups treated with different concentration of MnO2 nanoparticles (1, 10, 100 ng and 1 ?g). On the 8th day of incubation, a paper disk was placed on the chorionallantois membrane of eggs and soaked with PBS or different concentrations of the nanoparticles in control and treated groups, respectively. On the 10th day, all the cases were photographed using a photostereomicroscope. The number and the lengths of the vessels branching in microscopic images were quantified by Image J software. Results: MnO2 nanoparticles at a concentration of 1ng in comparison with control had no significant effect on the mean number of blood vessels branching and its length. In contrast, application of the nanoparticles at concentrations of 10, 100 ng and 1 ?g, progressively (p < 0.01) reduced the measured parameters in CAM. Conclusion: These results indicate potent anti-angiogenic activity of bare MnO2 nanoparticles. The nanoparticle is a potent oxidizing agent. Some metal oxide nanoparticles have shown cytotoxic and apoptotic effects on endothelial cells via induction of oxidative stress. Angiogenesis has been widely considered as an oxidative stress condition. So, the anti-angiogenesis activity of MnO2 nanoparticles in this model probably arises from the nanoparticles impact on the oxidative stress processes in CAM.