تفكر آينده‌نگر در افراد با اختلال طيف اتيسم

Future Thinking in Children with Autism Spectrum Disorders

زمینه : تفكر درمورد آینده یك­جزء جدایی‌ناپذیر از شناخت انسان است. توانایی تصویرسازی خلاقانه از رویدادهای احتمالی آینده، تفكر آینده‌نگر نامیده­می‌شود كه در طول چند سال گذشته توجه بسیاری را در حیطه‌های مختلف روان‌شناسی (شناختی، عصب­روان‌شناختی، بالینی و تحولی) به خود جلب­كرده­است. مقاله حاضر با هدف بررسی تفكر آینده‌نگر در افراد با اختلال طیف اتیسم نگاشته­شده­است. این مقاله از نوع مروری است. پس از ارایه تعریف و اهمیت تفكر آینده‌نگر، به فرآیندهای شناختی درگیر در این سازه، جایگاه زیست‌شناختی و سیر تحولی آن اشاره­شده و در ادامه تفكر آینده‌نگر در افراد با اختلال طیف اتیسم موردبحث قرارگرفته ­است. با توجه به پژوهش‌های انجام­شده در این زمینه می‌توان به اهمیت تطابقی این توانایی پی برد.  نتیجه‌گیری: مرور پیشینه پژوهشی، شواهدی را در رابطه با نقایص تفكر آینده‌نگر در افراد با اختلال طیف اتیسم ارایه­می‌كند. این عملكرد ضعیف، می‌تواند كمك بالقوه‌ای به توضیح این سوال كند كه چرا افراد با اختلال طیف اتیسم به­طورمعمول الگوهای رفتاری محدود، تكراری و كلیشه‌ای از خود نشان می‌دهند. این نتایج می‌تواند پیامدهای مهمی در سطح نظری و بالینی داشته باشد.

Background: Thinking about the future is an integral component of human cognition ability to creatively imagine of possible future events, called future thinking that in recent years much attention in the different field of psychology (cognitive, neuropsychological, clinical, developmental) has attracted. This paper aim to investigate Future Thinking in Children with Autism Spectrum Disorders has been written.  This study is a review article. After the definition and importance of future thinking, the cognitive processes involved in these construct, biological status and its development course noted and then future thinking in people with autism spectrum disorder (ASD) is discussed. Conclusion: According to studies in this field can be realized the importance of adaptive this ability. This poor performance could potentially help to explain why people with autism spectrum disorder characteristically exhibit restricted, repetitive, and stereotyped patterns of behavior. These findings could have important implications in clinical and theoretical level.