ويژگي‌ها و انواع سنت‌هاي الهي در تدبير جوامع

Characteristics and Different Types of Divine Traditions in Managing Societies

سنت‌هاي اجتماعي، عبارتند از قوانين حقيقي يا تكويني كه ارتباط نفس‌الامري حقايق را در جهان عيني نشان مي‌دهند. سنت الهي در جامعه، رفتاري است كه خداوند با اجتماعات بشري بر اساس حكمتِ خود، به‌صورت ابتدايي يا مقابله‏اي انجام مي‏دهد. اين سنت‌ها كه بيان‌گر قانون‌مندي جامعه و تاريخ است، نشان از رابطه‌اي تكويني بين اعمال انساني با عالم هستي است كه منشا آثاري وجودي براي انسان‌ها خواهد بود. بازشناسي ويژگي‌هاي سنت‌هاي الهي و انواع آن، دغدغه اصلي اين مقاله است تا نگاه جامعي را ترسيم كرده و فرصت تازه‌اي را براي گفت‌وگو طرح تفصيلي درباره سنت‌ها فراروي انديشمندان خواهد گذاشت. انواع سنت‌هاي الهي در جوامع را مي‌توان در سه دسته كلي: سنت‌هاي مطلق، سنت‌هاي مشروط به ايمان و سنت‌هاي مشروط به كفر تقسيم كرد كه هر يك از آن‌ها، انواعي از سنت‌ها را در بر مي‌گيرد.

Social traditions are real or natural laws that show the real connections of facts in the real world. A social Divine tradition is God’s initial or responsive treatment to human societies based on His own wisdom. As these traditions manifest that society and history are rule-governed, they show a natural relationship between human actions and universe, which is the source of certain existential consequences for human. The main problem of this study is to recognize the characteristics of Divine traditions and their different types in order to sketch a comprehensive outlook and provide a good opportunity to discuss them by the scholars. Divine traditions in societies are classified into three groups: absolute traditions, faith-conditioned traditions, and kufr-conditioned traditions, each of which encompass some other subgroups too.