كاهش ارتعاشات خودتحريك در فرآيند ميكروفرزكاري با استفاده از جاذب‌هاي ارتعاشي

در این مقاله‏‌ به مسئلة فرونشاندن ارتعاشات خودتحریك در فرایند میكروفرزكاری به‌منظور دستیابی به دقت بیشتر، كیفیت سطح بهتر و نرخ برداشت ماده بالاتر پرداخته شده است. فرایند میكروفرزكاری به‌صورت سیستمی دو درجه آزادی مدل شده و آثار خروج از مركز ابزار برش نیز در نظر گرفته شده است. به‌منظور افزایش پایداری سیستم در عمق برش بیشتر و در نتیجه نرخ برداشت مادة بالاتر، جاذب‌های ارتعاشی خطی و غیرخطی طراحی شده­اند و مقادیر پارامترهای آنها توسط یك الگوریتم توسعه‌یافته بهینه شده است. تأثیر این جاذب‌ها بر پاسخ زمانی سیستم و ناحیة پایداری آن بررسی و نشان داده شده است كه ارتعاشات سیستم به‌میزان قابل توجهی كاهش یافته و ناحیة پایداری نیز به‌طور محسوسی گسترش یافته است. در نهایت عملكرد انواع جاذب­های ارتعاشی با یكدیگر مقایسه و بهترین نوع آن مشخص شده است.

-