مقايسه ميزان و شدت پارگي مخاط بيني در دو روش داخلي و خارجي استئوتومي طرفي بيني با استفاده از اندوسكوپ

زمينه و اهداف: مناسب بودن استئوتومي طرفي داخلي يا خارجي در رينوپلاستي، هنوز مورد اختلاف نظر است.. هدف از اين مطالعه مقايسه اين دو تكنيك از نظر پارگي مخاط بيني مي باشد. مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي، 30 نفر كانديد جراحي انتخابي بيني در مركز آموزشي امام رضا تبريز طي مدت 12 ماه بررسي شدند. در هر بيمار استئوتومي خارجي در يك سمت بيني و استئوتومي داخلي در سمت ديگر بوسيله متخصصي كه در هر دو روش تبحر داشت، بعمل آمد. بصورت ناآگاهانه از گروه بندي بيمار، محققي ديگر با استفاده از اندوسكوپي بيني پارگي هاي مخاطي بيني را يافته و اندازه آنها را در واحد ميلي متر گزارش نمود. يافته ها: در مجموع 30 بيمار، 10 مذكر و 20 مونث با سن متوسط 36/ 7±47/ 26 (30-20) سال وارد اين مطالعه شدند. پارگي مخاط بيني در روش استئوتومي داخلي در تمام موارد گزارش شد، در حالي كه در گروه استئوتومي خارجي اين ميزان 90% بود (24/0=p، مساوي 1/11نسبت بخت، 25/ 1-99/ 0=دامنه اطمينان 95%). ميانه طول پارگي مخاطي در موارد با استئوتومي داخلي 9 ميلي متر و در موارد با استئوتومي خارجي 4 ميلي متر بود. اين تفاوت از نظر آماري معني دار بود (001/ 0>p) .آناليز داده ها بر اساس سن و جنس بيماران، ارتباط معني داري را با فراواني يا شدت پارگي مخاط بيني نشان نداد. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه استئوتومي داخلي در بيماران تحت جراحي الكتيو بيني در مقايسه با تكنيك خارجي بطور معني داري همراه با آسيب مخاط بيني شديدتر است.