نقش واسطه‌اي مشكلات تنظيم هيجان در رابطه ناگويي خُلقي با رفتارهاي خوردن آشفته در بين دانشجويان دانشگاه علامه طباطبايي

The Mediator Role of Emotion Regulation Difficulties in Relationship between Alexithymia and Disordered Eating Behaviors among Students Allameh Tabataba’i University, Iran.

زمینه و هدف: مشكلات تنظیم هیجان، خوردن آشفته را پیش‌بینی می‌كند، اما اینكه چگونه مشكلات تنظیم هیجان منجر به خوردن آشفته می‌شود، سؤالی است كه بی‌جواب مانده است. در این پژوهش، نقش ناگویی خُلقی و مشكلات تنظیم هیجان در پیش‌بینی رفتارهای خوردن آشفته در میان دانشجویان بررسی شد. روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی بر روی 264 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی كه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند، انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های ناگویی خُلقی تورنتو (Toronto)، آزمون بازخورد خوردن و پرسشنامه تنظیم هیجان‌شناختی جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام صورت گرفت. سطح معنی‌داری، 01/0p< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین مشكلات تنظیم هیجان، ناگویی خُلقی و خوردن آشفته، همبستگی معنی‌داری وجود دارد (01/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد ناگویی خُلقی و مشكلات تنظیم هیجان، به‌طور معنی‌داری رفتارهای خوردن آشفته را پیش‌بینی می‌كنند (01/0p<)، و مشكلات تنظیم هیجان در رابطه بین ناگویی خُلقی و رفتارهای خوردن آشفته، نقش واسطه‌ای دارد (05/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر حاكی از اهمیت مشكلات تنظیم هیجان و ناگویی خُلقی در پیش‌بینی رفتارهای خوردن آشفته بوده و این عوامل می‌توانند میزان بالایی از واریانس رفتارهای خوردن آشفته را تبیین كنند.

Abstract Background and Objectives: Emotion regulation difficulties predicts disordered eating, but how emotion regulation difficulties lead to disordered eating remains an unanswered question. In this research, the role of alexithymia and emotion regulation difficulties was investigated in the prediction of disordered eating behaviors among students. Methods: This descriptive study was performed on 264 students of Allameh Tabataba’i University, who were selected by multiple cluster sampling. Data were collected using Toronto Alexithymia Scale, Eating Attitudes Test, and Emotion Regulation Questionnaire. Analysis of data was performed using Pearson correlation coefficient and stepwise regression. The significance level was considered to be p<0.01. Results: Results showed that there was a significant correlation among emotion regulation difficulties, alexithymia, and disordered eating behaviors (p<0.01). The results of stepwise regression analysis indicated that alexithymia and emotion regulation difficulties significantly predicted disoredered eating behaviors (p<0.01) and emotion regulation difficulties has a mediator role in the relationship between alexithymia and disordered eating behaviors (p<0.01). Conclusion: The results of this study is indicative of the importance of emotion regulation difficulties and alexithymia in the prediction of disordered eating behaviors, and these factors can explain the high rate of disordered eating behaviors variance.