نقد آراي‌ ابن‌تيميه در باب رويت خدا براساس سخنان علي× در متون اوليه اهل‌سنت

A Critique on Ibn Teyimiyyeh’s Viewpoints for God`s Visibility in Accordance with Imam Ali’s Words in Sunnis’ First Order Texts

انديشه رويت خداوند، در تعاليم ابن‌تيميه كه از شاگردان مكتب احمد بن حنبل شمرده مي‌شود، بسيار پررنگ است. استناد وي به ظاهرگرايي در صفات خبري خداوند او را به اعتقاد به جسمانيت و مكان‌مندي خدا سوق داده است. هرچند ابن‌تيميه خود را از پيروان سلف مي‌داند، معتقد است در كلام سلف، سخني مبني بر جسمانيت يا عدم جسمانيت خداوند ذكر نشده است؛ درحالي‌كه با استناد به سخنان امام علي× در متون اوليه اهل‌سنت كه او نيز در شمار سلف امت رسول خداي| است و ابن‌تيميه خود را موظف به تبعيت از آنان مي‌داند، رويت، جسمانيت و مكان‌مندي خداوند به‌كلي نفي شده است.

Abstract:The thought of seeing God is very bold in Ibn Tamiyyah’s teachings who is considered an apprentice of Ahmad Ibn Hanbal’s School. His citation to superficialism about God’s stative traits has led him to believe in corporeality and spatiality of God. Although Ibn Taymiyyah sees himself from the followers of Self, he believes that nothing is mentioned about corporeality or lack of corporeality of God while by citing Imam Ali’s words in Sunni’s initial texts who is considered to be among the Self of the Prophet Mohammad’s Ummah and te fact that Ibn Taymiyyah sees himself obliged to follow them, the issue of seeing, corporeality and spatiality of God are totally rejected.