بررسي و تبيين سعادت انساني و نمودهاي آن در قرآن كريم

A study and expression of Human happiness and its manifestation in Holy Quran

با بررسي واژگان مرتبط با سعادت در قرآن كريم مي‌توان دريافت كه استعمال آن‌ها در سوره‌هاي مكي بيش‌تر از سوره‌هاي مدني است، و شايد دليل اين باشد كه اين مفهوم در قلب‌هاي اهل مكه جاي گيرد كه فقط با روي آوردن به دين الهي و شريعت واقعي مي‌توان به سعادت حقيقي دست يافت. اين مفهوم در قرآن كريم، نمودها و نظاير و در واقع زيرمجموعه‌هايي دارد كه به نوعي با مفهوم سعادت در ارتباط‌اند مانند الرضا، الفرح، السرور، و قره عين؛ كه البته هريك از آن‌ها به نوعي زيرمجموعه‌اي از سعادت واقعي است و نمي‌توان سعادت را كاملاً معنا كرد. مقاله حاضر مي‌كوشد با استفاده از روش توصيفي- تحليلي به ريشه‌يابي الفاظ و معاني مرتبط با سعادت پرداخته و با استفاده از تفاسير مختلف به شرح و تبيين آن‌ها بپردازد.

Ny studying the relative words with happiness in Quran it is found out that the application of relative vocabulary in Holy Quran in Meccan Suras are more than Medinan ones, perhaps that’s why the meanings of these suras could be understandable by their heart. The concept of happiness has manifestations and indications which have subdivisions that are somehow related to the word happiness. Each is a subdivision of real happiness but happiness cannot be meant completely. The present article attempts to find the stem of the happiness word in descriptive – analytical method.