ارايه مدل ساختاري رضايت شغلي براساس مولفه‌هاي عدالت سازماني در كاركنان دانشگاه تهران

A Structural Model of Job Satisfaction Based on the Components of Organizational Justice: A Case of University of Tehran Employees

اصطلاح عدالت سازماني به رفتارهاي منصفانه و عادلانه سازمان‌ها با كاركنان‌شان اشاره دارد. پژوهش‌هاي گوناگون بيانگر آن است كه عدالت بر جنبه‌هاي متفاوت رفتار سازماني تاثير مي‌گذارد و اينكه ادراك عدالت سازماني پايه و اساس رضايت كاركنان و اثربخشي آنان در سازمان‌ها است. عدالت سازماني شامل سه حيطه عدالت توزيعي، عدالت رويّه‌اي، و عدالت تعاملي است. هدف از اين پژوهش ارايه مدل ساختاري رضايت شغلي بر اساس عدالت سازماني است. جامعه آماري، كليه كاركنان دانشگاه تهران شامل 3232 نفر بود. از ميان آنها 175 نفر به صورت تصادفي انتخاب شدند. روش تحقيق پژوهش حاضر همبستگي با استفاده از "مدل‌يابي علّي" است. در اين پژوهش، به‌جهت تجزيه و تحليل اطلاعات، از مدل معرف‌هاي چندگانه و علل چندگانه (MIMC) استفاده شد. نتايج نشان داد كه عدالت رويّه‌اي بر رضايت شغلي تاثير معناداري ندارد اما عدالت تعاملي و عدالت توزيعي بر اين متغير تاثيرات معنادار و مثبتي دارند و حدود 64 درصد از تغييرات رضايت شغلي را تبيين مي‌كنند.

: Justice is one of the most extensive concepts in human society which includes organizations too. "Organizational justice" is defined as an individual’s perception of fairness in an organization and reactions to fairness in an organization. There are many studies indicating that there are some evidence about the effects of justice on diverse aspects of organizational behavior. Furthermore, perceived organizational justice can be considered as a stand for personnelʹs job satisfaction and their effectiveness in organizations. Organizational justice consists of three components: distributive justice, procedural justice, and interactional justice. The purpose of this study was to introduce a structural model for job satisfaction based on the components of organizational justice. To do so, a random sample consisting of 175 participants were selected from the po-pulation of the University of Tehran employees (N=3232). "Causal modeling" approach was considered as the suitable research method, using MIMC for data analysis. Results showed that procedural justice has no significant effect on job satisfaction. However, distributive and interactional justice accounted for approxi-mately 64% of the variation of job satisfaction.