اثرات چاقي و ترتيب انجام حركات مقاومتي بر خستگي

The Effects of Obesity and Resistance Exercise Order on Fatigue

هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير فعاليت مقاومتي حاد با ترتيب حركتي متفاوت بر شاخص‌هاي خستگي (سروتونين و آزمون درك فشار) در مردان غير ورزشكار با وزن معمولي و چاق بود. 26 دانشجوي پسر به‌صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه چاق و با وزن طبيعي (11 نفر چاق و 15 نفر معمولي) قرار گرفتند. در جلسه اول، به‌صورت تصادفي نيمي از آزمودني‌ها (از هر دو گروه چاق و معمولي) پروتكل مقاومتي الف (اجراي حركات مقاومتي از عضلات بزرگ به كوچك) و بقيه آزمودني‌ها پروتكل مقاومتي ب (اجراي حركات مقاومتي از عضلات كوچك به بزرگ) را انجام دادند. جلسه دوم، سه روز بعد و با جابه‌جايي پروتكل تمريني آزمودني‌ها اجرا شد. در هر جلسه، آزمودني‌ها سه ست فعاليت را براي نه حركت با شدت ده تكرار بيشينه، تا حد واماندگي انجام دادند. در هريك از جلسات، خون‌گيري قبل از فعاليت، بلافاصله و 30 دقيقه بعد از فعاليت انجام گرفت. نتايج با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر نشان داد كه بلافاصله بعد از پروتكل ب، غلظت سروتونين سرم در هردو گروه چاق و معمولي افزايش معني‌دار يافت (05/0p < ) و پس از 30 دقيقه ريكاوري به سطوح اوليه بازگشت. اما، ترتيب حركات مقاومتي بر تغييرات كورتيزول سرم تاثيري نداشت. علاوه‌بر اين، در هر دو گروه ميزان درك فشار در حين فعاليت مقاومتي ب بيشتر بود (05/0p > )، اگرچه تفاوت معني‌داري با شرايط الف ديده نشد. در كل، يافته‌ها نشان داد زماني كه ترتيب حركات مقاومتي از عضلات كوچك به بزرگ است، خستگي بيشتري به‌همراه دارد، اما چاقي در اين‌ خصوص بي‌تاثير است، هرچند چاقي، تغييرات كورتيزول خفيف‌تري به‌همراه داشت.

The aim of this study was to investigate the effect of acute resistance exercise with different movement orders on fatigue parameters (serotonin and RPE test) in non-athlete men (normal weight and obese). 26 male university students were purposively selected and assigned to obese (n-11) and normal weight groups (n=15). In the first session, half of the subjects (both obese and normal) randomly performed resistance protocol A (resistance exercise from large to small muscles) and the rest of the subjects performed resistance protocol B (resistance exercise from small to large muscles). The second session was three days later with reverse protocols. In each session, subjects performed 3 sets to exhaustion for 9 movements with 10RM. In each session, blood samples were collected before, immediately after and 30 min. after the exercise. Results using ANOVA with repeated measures showed that serum serotonin concentration significantly increased in both obese and normal groups (P < 0.05) immediately after the protocol B (not protocol A) and returned to the baseline after 30 min of recovery. However, resistance exercise order had no effect on serum cortisol changes. In addition, both groups had higher RPE during resistance protocol B (P > 0.05) although the difference was not significant compared with the protocol A. Overall, the findings of this study showed that when the resistance movements are preceded by small muscles, greater fatigue will happen, but obesity is ineffective in this regard, although obesity was associated with milder cortisol changes.