فراز و فرود اشتغال زنان در ايران و تفاوت آن با روندهاي جهاني

Women’s Employment Fluctuations in Iran and its Deviations from the World Trends

هدف از اين مقاله بررسي روند اشتغال زنان در ايران و تفاوت هاي جنسيتي در اين حوزه طي سال هاي 1335 تا 1385 است. اين مطالعه نشان مي دهد كه در سه دهه ي اخير در تمام گروه هاي سني، شاهد كاهش مشاركت نيروي كار زنان هستيم. گر چه فراز و فرودهاي زيادي در ميزان مشاركت نيروي كار زنان رخ داده است اما همواره سطح اشتغال بسيار پايين است. الگوي سني اشتغال در سه دهه ي اخير نيز بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد كه اين الگو عمدتاً از نمودار M شكل تبعيت نمي كند. با استفاده از روش هاي تحليل درجمعيت شناسي رياضي، تغييرات در ميزان خام اشتغال به دو مولفه تجزيه شده است. اين مولفه ها عبارتند از تغييرات در ساختار سني و تغييرات در ميزان هاي اشتغال. نتايج نشان مي دهد كه نقش ساختار سني رو به افزايش است؛ اما در مجموع سهم اندكي از تغييرات در ميزان اشتغال خام را به خود اختصاص مي دهد. تحليل عوامل موثر بر اشتغال زنان نشان مي دهد كه عواملي در سطح كلان مانند مشكلات اقتصادي و سياسي و در سطح خانواده مانند كاهش باروري، سطوح بالاتر تحصيلات، افزايش مخارج بر سطوح اشتغال زنان تاثير بسزايي داشته است.

This study aims at investigating women’s employment trends in Iran between 1335 and 1385. Results show that in spite of some changes in women’s participation in labor force, the employment rate is still very low. Another feature of women’s participation in labor force is transformations in age patterns of employment so that in three last decades women’s participation in labor force has decreased in all age groups. Except 2006, a great number of employed women did not return to work after marriage and childbearing. Using decomposition method for crude activity rate of women, we conclude that most of changes in crude activity rate are due to changing in age specific activity rates and age composition has low effects. Along with macro level factors such as social and economic problems, other factors like fertility decline, rise of life expenditure and higher education had great impact on women’s employment rates.