بررسي بن‌مايه تنزّل آغازين با نگاهي به تفسير كشف‌الاسرار و عدّة‌الابرار

The First Decline in Kashf-Al-Asrar and Odat-Al-Abrar

در داستان هابیل و قابیل از تفسیر كشف‏الاسرارِ میبدی، سخن از ترسیدن قابیل با شنیدن آوازی و گریختن او از خلق و انس گرفتن با وحوش بیابان به میان آمده است. این موضوع با كهن‏الگویی ارتباط داردكه از آن با عنوان تنزّل آغازین یاد می‏شود. انسان طبق این كهن‏الگو، از دوره‏ای طلایینزول كرده و سرآغاز را از دست داده است. در پژوهش حاضر كوشش شده است با روش توصیفی - تطبیقی این كهن‏الگو در چند فرهنگ مختلف بررسی شود. این پژوهش نشان می‏دهد كه كهن‏الگوی تنزل آغازین كه در بیشتر آیین‏ها دیده می‏شود، حكایت از خویشاوندی انسان نخستین با طبیعت و حیوانات دارد كه بر اثر اندیشه‏ای اهریمنی از دست رفته است. همراهی انسان با طبیعت در «دورۀ زرین»، هرچند فراموش شده، ردِپای آن كاملاً از بین نرفته است. حضور كهن‏الگوی یادشده در فرهنگ‎‏های مختلف، صورت‏های گوناگونی دارد، اما ویژگی‏های مشتركِ معینی پیوسته در آنها تكرار می‏شود.

  According to Abulfazl Rashideddin Meybodi in Kashf-Al-Asrar and Odat-Al-Abrarin his interpretation of the story of Cain and Abel, Cain is afraid of a song and escapes from people and becomes familiar with wild animals. The story has a connection with an archetype named the first decline. According to the archetype, the man has fallen from a golden age and has lost his roots. The present article tries to study the first decline archetype in some cultures based on descriptive-comparative method. The archetype can be seen in most of the rituals which indicates the close relationship of man with the nature and animals, the relation that has forgotten by an evil thought. Although the affinity of man and nature that existed in the Golden age has been forgotten, but its trace can still be seen. This archetype is present in different cultures with various forms and some common themes can be found in them.