توجيه گزاره هاي اخلاقي بر مبناي شهرت

Justifying Moral Propositions Based on Reputation

مسيله توجيه گزاره هاي اخلاقي يكي از مهم ترين مسايل معرفت شناختي در قلمرو فلسفه اخلاق به شمار مي رود. نظريات گوناگوني درباره نحوه توجيه احكام اخلاقي در مقام اثبات ارايه شده است. شهرت گرايي ديدگاهي در فلسفه اخلاق است كه عمدتاً فلاسفه مسلمان آن را مطرح ساخته اند. در اين پژوهش تلاش شده ديدگاه مزبور درباره توجيه گزاره هاي اخلاقي تحليل و بررسي شود. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه شهرت بما هو شهرت توان توجيه گزاره هاي اخلاقي را ندارد و تنها به اعتبار منشا واقعي اش مي تواند توجيه كننده گزاره هاي اخلاقي باشد.

Justifying moral propositions is considered one of the most important epistemological issues in the field of philosophy of ethics. Various views have been offered about justifying moral rules in the position of proof. Reputation seeking is among the views on philosophy of ethics, mainly proposed by Muslim philosophers. This study seeks to investigate the mentioned view on justifying moral propositions. The results show that reputation qua cannot contribute to justifying moral propositions but it can only contribute justifying credit of its real cause.