پيامدهاي كلامي حركت جوهري نفس

Theological Conclusions of Human Soul`s Substantial Departure

حركت جوهري از اصول بنيادي حكمت متعاليه است كه آن را از ديگر مكاتب فلسفي متمايز مي‌كند. نفس به جهت تعلّقي كه با عالم طبيعت دارد، مشمول اين حركت مي‌شود كه بروز تحوّل و تغيير، آن را دور از واقع نمي‌سازد. اين نظريه در معرفي و شناخت نفس انسان، بابي جديد را مي‌گشايد كه براي فلاسفه پيش از ملاصدرا مطرح نبوده است. تبيين علت قابلي دريافت وحي و نحوه تحقق معجزه و كرامت اولياي الهي در سايه اين اصل صورت مي‌گيرد. همچنين حركت جوهري نفس در تبيين موت نيز اثرگذار است. سعادت انسان به كمك اين اصل فلسفي به نحوي ديگر تبيين مي‌شود و در تامين اين مسير، دو بال ايمان و عمل صالح، نقشي محوري ايفا مي‌كنند. معاد جسماني و مسخ انسان نيز در پرتو حركت جوهري نفس قابل تبيين خواهد بود.

Substantial departure is regarded as fundamental principle in transcendental philosophy, the one causing the school to be distinguished from others. Human soul, because of its dependence on natural world, is exposed to this departure and transformed. The theory opens a new space for knowing and introducing human soul not founded befor Mulla Sadra. The how for receieveing Divine revelation and occurrence of miracles and extraordinary actions by the friends of God is justified by this principle. Again, the human soul`s substantial departure help us to explain the problem of death. As is understood, during the departure two agents of belief and good action would lead human to happiness. Furthermore, corporeal resurrection and human metamorphosis may be justifiable by the departure.