آسيب شناسي نظام آموزش كاركنان با استفاده از الگوي سه شاخگي

هدف پژوهش حاضر، آسيب شناسي نظام آموزش كاركنان يكي از شركت هاي مادر تخصصي تابعه وزارت نيرو با استفاده از الگوي سه شاخگي است. در الگوي مذكور، سازمان ها از سه منظر ساختاري، رفتاري و زمينه اي مورد بررسي قرار مي گيرند. اين پژوهش به لحاظ روش شناسي، رويكردي كيفي دارد كه به كمك ابزارهايي از جمله مصاحبه و پرسشنامه هاي باز پاسخ صورت گرفته است. روايي ابزار از طريق آزمون كرونباخ و پايايي آن به كمك روش بررسي همتايان مورد تاييد قرار گرفت. از روش سرشماري در نمونه گيري و گردآوري داده ها و از روش تحليل محتوا در تحليل يافته ها استفاده شده است. تحليل يافته ها نشان داد بيشترين چالش ها، نقاط قوت و فرصت هاي قابل بهبود در مقوله ساختار قرار دارد. هم چنين بيشترين انتظارات دست اندركاران بخش آموزش از مراجع بالادستي در شاخه ساختار جاي مي گيرد. اين بدان معناست كه در نظام آموزشي فعلي كانون توجه به سمت مسايل درون سازماني است. بر اين اساس مي توان گفت در حال حاضر مقوله هاي رفتاري و محيطي كمتر مورد توجه واقع شده اند. در پايان پيشنهادهايي به منظور رفع آسيب هاي نظام آموزشي موجود ارايه شده است.