مقايسه استانداردهاي مربوط به زندگي مشترك، اسنادهاي ارتباطي و رضايت زناشويي در افراد ساكن تهران در طول سه نسل اخير

ساختارهاي شناختي نقش تعيين كننده اي در ميزان رضايت زوج دارند. اين شناخت ها تحت تاثير محيط ابتدايي زندگي ايجاد مي شوند و به روابط افراد در بزرگسالي شكل مي-دهند. هدف پژوهش حاضر مطالعه بخشي از اين شناخت ها، يعني استانداردها و اسنادهاي ارتباطي و در عين حال، مقايسه ميزان رضايت زناشويي افراد در سه نسل اخير جامعه ي در حال تحول ايراني است. اين پژوهش يك طرح پيمايشي است. جامعه آماري شامل كليه افراد بالاي 18 سال ساكن شهر تهران است. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، 180 نفر براي مطالعه انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه استانداردهاي اختصاصي رابطه، پرسشنامه اسنادهاي ارتباطي و پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ مي-باشد. بررسي ها نشان داد كه استانداردهاي رابطه در گروه زنان دچار تغيير شده اند . در ميزان اسنادهاي افراد در سه نسل اخير تفاوتي ديده نشد. ميزان رضايت زناشويي افراد در نسل سوم به شكل معناداري كمتر از دو نسل قبل است. در مجموع نتايج به دست آمده، از تغيير در بايدهاي نسل مياني زنان و ثبات اسنادها در طي سه نسل حكايت مي كند. اين تغيير با توجه به تغييرات فرهنگي، اجتماعي و حتي خانوادگي كهدر سال هاي كودكي زنان نسل مياني بروز پيدا كرده است، به عنوان ريشه هاي شكل-گيري استانداردها قابل تفسير مي باشد.