بررسي تاثير آموزش مهارت هاي سازگاري به والدين بر كاهش مشكلات رفتاري كودكان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارتهاي سازگاري به والدين بر كاهش مشكلات رفتاري كودكان 7 – 9 سال در نمونه غير باليني انجام شد. براي دستيابي به اين هدف از يك طرح پژوهشي از نوع آزمايشي براساس طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. به اين ترتيب كه با روش نمونه گيري خوشه اي 4 مدرسه از بين مدارس دولتي شهر تهران انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرارگرفتند. به اين صورت كه در نهايت30نفراز مادران كودكان 7-9 ساله درقالب گروه آزمايشي،به مدت 8 هفته،هرهفته يك جلسه به مدت دو ساعت برنامه آموزش مهارت هاي سازگاري رادريافت كردند. گروه كنترل نيز درنهايت31 نفر شدند.ابزار اندازه گيري پژوهش، آزمون فهرست رفتاري كودك (CBCL)بود. نتايج بررسي داده هاي كمي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس بيانگرآن بودكه گروه آزمايش درمقايسه باگروه كنترل كاهش معناداري د ميزان مشكلات رفتاري كودكان (p <0.01)نشان دادند. اين نتيجه بيانگر آن است كه با آموزش مهارتهاي سازگاري به والدين مي توان مشكلات رفتاري كودكان را كاهش داد از ديگر نتايج اين پژوهش تاثير اين برنامه آموزشي بر كاهش خرده مقياس هاي مشكلات دروني سازي و بروني سازي كودكان بود..