اثربخشي مشاورهگروهي مبتني بر نظريه نقش در بهبود عملكرد خانواده هاي داراي كودك ديرآموز

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثر بخشي مشاوره گروهي مادران مبتني بر نظريه نقش بر عملكرد خانواده هاي كودكان ديرآموز مي باشد. پژوهش حاضر،مطالعه اي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون– پس آزمون و همراه با گروه كنترل و آزمايشمي باشد.جامعهآماري پژوهش، شامل همه مادران كودكان ديرآموز در شهرستان همدان بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس 30 مادر از مدارس پسرانه و دخترانه به صورت مساوي انتخاب شدند و پس از همتاسازي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش 10 جلسه مشاوره گروهي دريافت و گروه گواه در ليست انتظار قرار گرفتند. ابزارپژوهش، پرسش نامه عملكرد خانواده بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها، علاوه بر آمار توصيفي، از تحليل كوواريانس و آزمون t هم-بسته استفاده شد.درتحليل يافته ها مشخص شد كه بين نمره هاي پس-آزمون گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري وجود دارد (p<0/001). آزمون tهم بسته نيز تفاوت معناداري را در اثربخشي مشاوره گروهي مبتني بر نظريه نقش بر گروه مادران داراي فرزند ديرآموز پسر و دختر را نشان داد (p<0/001). بنابراين مي توان نتيجه گرفت مشاوره گروهي مبتني بر نظريه نقش در بهبود عملكرد خانواده هاي داراي كودك ديرآموز موثر مي باشد و اثربخشي اين جلسات در خانواده هاي داراي فرزند ديرآموز پسر و دختر نيز متفاوت است.