تأثير تمرين هوازي تداومي‌برغلظت آپلين پلاسما و مقاومت به انسولين در مردان مبتلا به ديابت نوع 2

Effects of Continuous Aerobic Exercise Training on Plasma Concentration of Apelin and Insulin Resistance in Type 2 Diabetic Men

چكیده زمینه و هدف: آپلین، آدیپوكاین جدیدی است كه نقش مهمی‌در تنظیم هومئوستاز انرژی و بهبود مقاومت به انسولین دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین هوازی تداومی‌بر غلظت آپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع كاربردی و به روش نیمه تجربی بود. در این مطالعه 24 مرد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 شهر اهواز به روش هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین هوازی تداومی(12 نفر) و كنترل(12 نفر) قرار گرفتند. شاخص‌های تن سنجی، تركیب بدن و حداكثر اكسیژن مصرفی آزمودنی‌ها با استفاده از آزمون تعدیل شده بروس، اندازه‌گیری شد. آزمودنی‌ها تمرین هوازی تداومی‌را به مدت هشت هفته(3 جلسه در هفته، 20 تا 45 دقیقه در هر جلسه با شدت 40 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب) به اجرا در آوردند. پیش از شروع تمرین‌های و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، غلظت پلاسمایی آپلین، گلوكز و انسولین و شاخص مقاومت به انسولین(HOMA-IR) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی وابسته، تحلیل كواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.  یافته‌ها: نتایج تحقیق، كاهش معنی‌دار غلظت گلوكز خون، انسولین خون و شاخص مقاومت به انسولین گروه تمرین را در مقایسه با پیش‌آزمون و گروه كنترل نشان داد، در حالی كه افزایش معنی‌دار غلظت آپلین پلاسما گروه تمرین در مقایسه با پیش‌آزمون و گروه كنترل مشاهده گردید. هم‌چنین، بین غلظت آپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از هشت هفته تمرین هوازی تداومی‌رابطه معكوس و معنی‌داری مشاهده شد.   نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین هوازی تداومی‌با شدت كم تا متوسط می‌تواند بر غلظت آپلین پلاسما مؤثر باشد، هم‌چنین موجب كنترل قند خون و بهبود مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 گردد.

Background & aim: Apelin is a newly discovered adipokine which plays an important role in regulation of energy homoeostasis and improvement of insulin resistance. The aim of this study was to determine the effect of continuous aerobic exercise on plasma concentration of apelin and insulin resistance in type 2 diabetic men. Methods: In the present quasi-experimental study, twenty four diabetic men from Ahwaz, Iran, were selected and randomly divided into training (n=12) and control (n=12) group. Anthropometric measures, body composition and maximal oxygen uptake (VO2max) of the subjects were measured by using a modified Bruce continuous aerobic exercise training was performed during 8 week (3 session per week, 20-45 min per session, 40%- 70% HRmax). Before, and 48 hours after the last training session, plasma concentration of glucose, insulin and apelin were measured and HOMA-IR was calculated. Data analysis was used by T-tests, ANOVA and Pearson correlation coefficient and the significant level of p<0/05 was considered. Results: There was a statistically significant decrease in plasma concentration of glucose and insulin and HOMA-IR, and a significant increase in plasma concentration of apelin was observed in training group compared with pretest and control group. Furthermore, a significant negative relationship between plasma concentration of apelin and HOMA-IR after 8 weeks aerobic training was found. Conclusion: It seems that low to moderate intensity continuce areobic exercise training has significant effect on the amount of plasma apelin in type 2 diabetic men. Continuous aerobic exercise may be effective in improving the insulin resistance and glycemic control in type 2 diabetic men.