بررسي نقش فرهنگ ملي در توسعه يافتگي نهادي كشورها از طريق ارزيابي مولفه نهادي گزارش رقابت پذيري جهاني (GCI) و چارچوب فرهنگي هافستد

تاثير فرهنگ ملي به عنوان يك متغير تعيين كننده بر ساختار ها و نظام هاي مديريتي در مطالعات مختلف مورد توجه محققان قرار گرفته است. در اين پژوهش با استناد به الگوي فرهنگي هافستد و همچنين مولفه نهادي گزارش رقابت پذيري جهاني (2014-2013)، به بررسي ارتباط فرهنگ ملي و سطح توسعه يافتگي نهادي كشورها پرداخته شده است. نخست كشور ها به كمك تحليل خوشه اي و با تكنيك K-MEANS به دو گونه فرهنگي تقسيم بندي شده اند به طوري كه در گونه يك، امتيازات مربوط به ابعاد فرهنگي «فاصله قدرت»، «اجتناب از عدم اطمينان» و« مردسالاري» نسبت به گونه دو بالاتر و ابعاد فرهنگي «دورانديشي» و«فردگرايي» پايين تر مي باشد. در اين تقسيم بندي جمهوري اسلامي ايران، در گونه يك فرهنگي قرار مي-گيرد. به منظور بررسي وضعيت نهادي در دو گونه فرهنگي از آزمون مقايسه ميانگين ها استفاده شده است. پس از انجام آزمون شاپيرو- ويلك و مشخص شدن وضعيت توزيع داده ها در گونه هاي فرهنگي، آزمون ناپارامتريك من- ويتني جهت بررسي فرضيه هاي پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج اين آزمون نشان مي دهد كه امتياز مولفه نهادي و متغير هاي مربوطه به جز دو متغير نهادي «دست و پاگير بودن مقررات دولتي» و« حمايت از سرمايه گذاران» بين كشور هاي مستقر در گونه يك و گونه دو اختلاف معناداري داشته و به عبارتي وضعيت نهادي كشور هاي گونه يك نسبت به گونه دو بدتر مي باشد.