مقايسه پاسخ هاي هورموني به دو نوع تمرين مقاومتي با و بدون محدوديت جريان خون

A Comparison of Hormonal Responses to Strength Training with and without Blood Flow Restriction

هدف از تحقيق حاضر، مقايسه پاسخ هاي هورموني به دو نوع تمرين مقاومتي با و بدون محدوديت جريان خون بود. به اين منظور چهارده دانشجوي دختر در يك طرح تحقيق متقاطع شركت كردند. آزمودني ها در سه هفته متوالي و به طور تصادفي، در سه حالت كنترل، تمرين مقاومتي سنتي و تمرين مقاومتي همراه با محدوديت جريان خون شركت كردند. تمرين شامل سه حركت باز شدن زانو، پرس پا و هاك پا در چهار ست بود. نمونه هاي خوني قبل، بلافاصله و نيم ساعت پس از تمرين گرفته شد. براي تحليل داده ها از آناليز واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. سطح معنا داري 05/0 P < در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد هر دو نوع تمرين موجب افزايش معنا دار لاكتات بلافاصله پس از ورزش شد؛ اما در مقادير تستوسترون، هورمون رشد، كورتيزول و انسولين تفاوت معنا داري بين گروه ها وجود نداشت. اين مطالعه تا حدودي از سودمندي و اثربخشي تمرينات مقاومتي همراه با انسداد جريان خون حمايت مي كند.

The aim of this study was to compare hormonal responses to resistance training with and without blood flow restriction. 14 female students took part in a crossover study design. Subjects participated in 3 successive weeks randomly in three states of control (Con), traditional strength training (TST) and strength training with blood flow restriction (STR). The training protocol included leg extension, leg press and leg hack in 4 sets. Blood samples were collected before, immediately, and 30 minutes after the training. Data were analyzed using analysis of variance with repeated measures (P < 0.05). Results indicated that both TST and STR significantly increased lactate immediately after the training. But, no significant differences were observed in testosterone, growth hormone, cortisol and insulin among the groups. This study somewhat supported the beneficial effect of strength training with blood flow restriction.