استلزام هاي مباني خداشناسي در ساحت سياست از منظر علامه طباطبايي

The Implications of the Principles of Theology in the Field of Policy according to Allameh Tabatabaei’s view

بي توجهي به نقش مبدا خلقت در تعيين اهداف و راهبردهاي حيات سياسي، از زمينه هاي ناكامي معرفي مطلوب ترين بستر حيات سياسي بشر در تامين سعادت وي بوده است، درحالي كه از منظر قرآن، شناخت سعادت انسان به عنوان عضوي از نظام هستي، نيازمند مبداشناسي است. اين نگاه، استلزاماتي تاثيرگذار در چگونگي حيات سياسي بشر در پي دارد كه آن را از نوع غربي اش متمايز مي سازد. اين تحقيق با بررسي آثار علامه طباطبايي، به ويژه تفسير الميزان به اين پرسش پاسخ مي دهد كه مهم ترين مباني مبداشناختي در سياست كدام است؟ تحقيق بر اين فرضيه استوار است كه مباني مبداشناختي سياست، مثل قادر بودن، خالق بودن، عالم بودن، مالكيت، ربوبيت، و ولايت خداوند را مي توان از آثار علامه، برداشت كرد و استلزامات متعددي براي آن در طراحي نظام ارزشي در حيات سياسي معرفي نمود.

One of causes of failing to present the best ground for the political life of man to enable him achieve happiness and bliss is inattention to the role of the origin of creation in setting the goals and strategies of political life. According to the Qur’anic perspective, understanding man’s happiness as a member of the system of existence requires the knowledge of the origin of creation. This view, which has important implications affecting the political life of man, differs from the western view about life. Investigating Allameh Tabatabai’s works, especially Al-Mizan commentary, this study seeks to answer this question: What are the most important principles of the knowledge of the origin of creation in politics? The research is based on the assumption that we can infer from Allameh’s works, especially “Al-Mizan fi Tafsir al-Qurʹan” principles like God’s ability, creativity, knowledge, ownership, divinity, and authority as the principles of the knowledge of origin in politics and identify many implications of these principles when designing the value system of political life.