رفتارهاي پُرخطر در بين دانش آموزان نوجوان دختر و پسر شهر تهران

مقدمه: رشد سريع جسماني در دوره نوجواني كه البته با رشد شناختي و اجتماعي مناسب همراه نيست و نيز بالاتر بودن ويژگيهايي همانند خطرپذيري و هيجان خواهي در اين دوره نسبت به دوره هاي ديگر عمر، مي تواند زمينه هاي درگيرشدن نوجوانان در رفتارهاي پُرخطر گوناگون را فراهم نمايد. به دليل ضرورت شناخت شيوع اين رفتارها در نوجوانان جهت برنامه ريزي، اين پژوهش با هدف همه گيرشناسي رفتارهاي پُرخطر در ميان دانش آموزان نوجوان دختر و پسر شهر تهران در سال 1391 انجام شد. روش: روش تحقيق حاضر، پيمايش بوده كه با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و اقتباس شده از نمونه آمريكايي، در بين 1280 نفر از دانش آموزان دختر و پسر پايه هاي گوناگون مقطع متوسطه شهر تهران انجام شد. يافته ها: تجربه كشيدن قليان، كشيدن سيگار، رابطه جنسي، كتك كاري در بيرون از خانه، و تجربه مصرف الكل به ترتيب همه گيرترين رفتارهاي پُرخطر در ميان نوجوانان بودند. ضمن اينكه، ميانگين رفتارهاي پُرخطر در پسران بيشتر از دختران بود و تفاوت معناداري ميان ميزان رفتارهاي پُرخطر دانش آموزان پايه هاي گوناگون در قوميتهاي گوناگون وجود ندارد. بحث: عوامل گوناگون فردي و اجتماعي در پديدآمدن و گسترش رفتارهاي پُرخطر در دختران و پسران نوجوان نقش دارند و كاهش هر يك از اين رفتارها، نيازمند برنامه ريزيهاي كوتاه مدت و درازمدت و اجراي برنامه هاي گوناگون آموزشي در سطح خرد و كلان و در رده هاي گوناگون سني است.