تحولات دنياي عرب و ثبات سياسي در امارات متحده عربي

Arab World Developments and Political Stability in the United Arab Emirates

ثبات سياسي و امنيت به مثابه مهمترين دلمشغولي حكومت‌ها بوده است و به معني نبود تهديدات و چالش‌هاي جدي و بي‌نظم كننده است، نه تغييرات كوچك و جزيي كه لازمه پويايي و استمرار نظام سياسي و اجتماعي هستند. از ربع واپسين سده 20 به اين سو، حكومت‌ها به ويژه حكومت‌هاي اقتدارگرا به دلايلي همچون اثرات سرايتي ناشي از گسترش جنبش‌هاي دموكراتيك، انقلاب ارتباطات، جهاني شدن، تحول نسلي و نارضايتي‌هاي سياسي و اجتماعي فزاينده با چالش‌ها و تهديدهاي امنيتي مواجه بوده‌اند. در اين نوشتار، نگارندگان با استفاده از روش تحقيق تبييني _ علي درصدد ارايه پاسخ تحليلي به اين پرسش هستند كه چرا جنبش‌هاي اجتماعي اخير در منطقه يا بهار عربي به امارات متحده عربي سرايت نكرد و اين كشور همچنان از ثبات سياسي برخوردار است؟ چرا با وجود اين كه اين كشور در منطقه از بالاترين ميزان كاربري اينترنتي و شبكه‌هاي اجتماعي برخوردار است اما برخلاف برخي كشورهاي ديگر، با جنبش اجتماعي مواجه نشد؟. مهمترين دلايل موثر در اين ارتباط (فرضيه تحقيق) عبارتند از: ساختار جمعيتي غيربومي در اكثريت (85 درصد) و محافظه‌كاري آنان به دلايل سياسي - اقتصادي و عدم برخورداري از حقوق شهروندي، مشروعيت عملكردي- كاركردي حكومت در حوزه اقتصادي و رفاهي، مشروعيت سنتي و مذهبي حكومت، گرايش فزاينده كاربران به استفاده از قابليت‌هاي سرگرمي، تجاري، ارتباط‌گيري و غيرسياسي اينترنت، شبكه‌‌هاي اجتماعي و محدوديت‌ها و كنترل‌هاي شديد حكومت بر قابليت‌ها و لينك‌هاي سياسي آن. يافته‌هاي تحقيق تاييد كننده تاثير همه دلايل يادشده بر ثبات سياسي و عدم وقوع جنبش انقلابي در اين كشور پس از وقوع بهار عربي هستند.

Political stability and security are the main concerns of governments. They are defined as the absence of serious and destructive threats and challenges and not minor changes which are necessary for the dynamism and sustainability of any political and social system. Since the last quarter of 20th century, governments, especially authoritarian ones faced security threats and challenges due to the effects of the spread of democratic movements, communications revolution, globalization, generational change and increasing political and social dissent. In this article, the authors try to answer the questions that why recent social movements in the region, called Arab Spring did not spread into the United Arab Emirates? And why this country despite having the highest number of Internet users and social networks was not affected by social movement? To do this, they use a causal-explanatory methodology. The most important reasons in this regard (research hypothesis) are: structure of non-indigenous population enjoying majority (85%) and their conservatism because of political-economic reasons and their lack of right of citizenship, functional legitimacy of government in economic and welfare field traditional and religious legitimacy of the government, increasing tendency among users for using Internet as an instrument for entertainment, trade, communications and non-political purposes, and limitations imposed by the government on the capacities of social networks, especially regarding political links. The findings of research confirm the effect of all these reasons on political stability and the lack of the emergence of a revolutionary movement in this country following the advent of Arab Spring.