اثر برنامه‌ ورزشي تعادلي بر بهبود عملكرد گام برداشتن و شاخص‌‌هاي زماني و مكاني راه رفتن در نوجوانان كم‌توان‌ذهني

The Effects of a Balance Exercise Program for Enhancement of Gait Function on Temporal and Spatial Gait Parameters in Young People with Intellectual Disabilities

زمینه: هدف از این پژوهش ارزیابی تاثیر برنامه‌ ورزشی تعادلی 8هفته‌ای بر شاخص‌‌های زمانی و مكانی عملكرد راه​ رفتن در كودكان كم‌توان‌ذهنی مدرسه ​ای بود. روش: به ​همین ​منظور، 40نوجوان كم‌توان‌ذهنی برای بررسی تاثیر برنامه‌های تمرینی تعادلی بر عملكرد راه​رفتن در 2گروه قرارگرفتند: (19نفر گروه آزمایش و 21نفر گروه گواه). گروه آزمایش در یك​ برنامه‌ 8هفته‌ای برنامه‌های تمرینی تعادلی شركت​ كردند كه شامل 2جلسه در یك​ هفته بود. راه​رفتن با استفاده از شاخص‌‌های زمانی و مكانی موردارزیابی قرارگرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان​ دادند كه برنامه‌های تمرینی تعادلی منجربه پیشرفت‌های قابل‌توجه در عملكردهای شركت‌كننده در شاخص‌‌های زمانی و فضایی می‌شوند. نتیجه‌گیری: بنابراین، برنامه‌های تمرینی تعادلی برای بهبود عملكرد راه ​رفتن می‌تواند یك ​اقدام موثر باشد و برای بهبود تعادل و راه ​رفتن پیشنهادشود.

Background: The aim of the study was to assess the effect of an 8-week balance exercise program for enhancement of gait function on temporal and spatial parameters of school aged children with intellectual disabilities. Method: Forty young people with intellectual disabilities were assigned either to the balance exercise program for enhancement of gait function group (BG group, n=19) or the control group (n=21). The BG group attended an 8-week balance exercise program for enhancement of gait function consisting of two sessions a week. Gait was assessed using temporal and spatial parameters. Results: The balance exercise program resulted in significant improvements in participant performance in temporal and spatial parameters. Conclusion: A balance exercise program for enhancement of gait function can be an effective intervention for improving functional outcomes and can be recommended as an alternative mode of physical activity programming for improving balance and gait.