ارتباط معنويت با كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Relationship of Spirituality and Quality of Life in Patients with Type 2 diabetes

مقدمه: بيماري ديابت نوع دو و عوارض آن كيفيت زندگي بيماران را به طور قابل ملاحظه اي تحت تاثير قرار مي دهد و معنويت مي‌تواند كيفيت زندگي اين بيماران را بهبود بخشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط معنويت و كيفيت زندگي در مبتلايان به ديابت نوع دو شهرستان خرمشهر طراحي و اجرا شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد كه به روش نمونه‌گيري طبقهاي تصادفي 145 بيمار از مراكز بهداشتي روستايي و بيمارستان وليعصر شهرستان خرمشهر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسش‌نامه‌ي 29 سوالي دانينگ و پارسيان براي سنجش معنويت و پرسش‌نامه‌ي 26 سوالي سازمان بهداشت جهاني براي سنجش كيفيت زندگي بود كه روايي و پايايي آن‌ها در مطالعات پيشين تاييد شده بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 16 و آزمون‌هاي آماري همبستگي پيرسون، آزمون تي، آنووا، پست هاك و تحليل رگرسيون گام به گام مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: معنويت با كيفيت زندگي و ابعاد آن همبستگي مثبت و معني داري داشت (0001/0 > P). تحصيلات با معنويت و كيفيت زندگي ارتباط معني‌دار و مستقيم و هم‌چنين سن با هر دو مقوله همبستگي معني‌دار و منفي داشت (01/0 > P). نتيجه‌گيري: همبستگي قوي بين معنويت و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو نشان‌دهنده نقش و مسيوليت مهم مراقبين سلامت اعم از پزشك، پرستار و خانواده بيماران در توجه به نيازهاي معنوي آنان و برآورده كردن آن‌ها در كنار اقدامات درماني است. هم‌چنين در برنامه هاي آموزشي اين بيماران بايد به تقويت سلامت معنوي آنان توجه كرد.

Introduction: Diabetes and its complications have a significant impact on patientsʹ quality of life and spirituality can help improve the quality of life in such patients. The purpose of this study was to determine the relationship of spirituality with quality of life in patients with Type 2 diabetes. Materials and Methods: This was a descriptive-correlation study. Participants were 145 individuals with type 2 diabetes, patients of rural health clinics and the Valiasr hospital in Khorramshahr city, selected via stratified random and sampling methods. Data collection tools were a version of 29-item of the spiritual questionnaire (Parsian and Dunning) and a version of 26-item of the Quality of Life Questionnaire (World Health Organization), both questionnaires with previously confirmed validity and reliability in numerous studies. Data were analyzed using SPSS version 16 software and Pearsonʹs correlation, T-test, ANOVA, Post Hoc and Stepwise Regression analytical statistics. Results: There was a significant positive relationship between spirituality and quality of life (p < 0.0001). The results show a statistically significant relationship between spirituality and quality of life with both education and age. Conclusion: A strong correlation between spirituality and quality of life in patients with type II diabetes, demonstrates the roles and responsibilities of healthcare providers, including physicians, nurses and patientsʹ families in meeting the varied spiritual and religious needs of patients along with their therapeutic management. Focusing on improving spiritual health is also important in education programs for these patients.